Lulan na sila ng itim na sasakyan ni Haje. Kararating lang nila sa Metro.
“Remember what I told you, Threia. I still have my eyes on you. Bawat kinikilos mo, malalaman ko pa rin.” sabi ni Haje sa kanya.
Patungo sila sa kanilang Mansyon para ihatid siya. Hindi niya pa rin alam kung bakit bigla na lang umiba ang ihip ng hangin para ibalik na siya sa ama niya.
“Magkikita pa rin tayo, di ba?” kagat labing tanong ni Threia.
“Why? Miss me already?”
“O-of course not!” nauutal na tugon niya sa binata.
“Don’t worry. Magkikita pa rin tayo, Threia.”
“Okay.” Nasabi na lang niya dahil kapag sinabi niya ang totoong saloobin niyang gusto niya talaga itong makita araw-araw ay baka tawanan lang siya nito.
Ayaw niyang ipahiya ang sarili sa harap ni Haje.
Nang nasa harap na sila ng kanilang Mansyon ay hindi muna siya bumaba. Tumikhim siya at tumingin kay Haje.
Nahuli naman niya itong nakatitig sa kanya.
“I won’t tell my father na ikaw ang kumuha sa akin.”
Kumunot ang noo ni Haje. “And why is that?”
“Bakit, sasabihin ko ba?” balik tanong niya kay Haje.
“I want to talk to your father.”
“Ano’ng sasabihin mo kay papa?”
Napapikit siya nang marahang pinitik ni Haje ang tungki ng kanyang ilong.
“Why are you so nosy, huh?”
“I’m just asking, Haje. Please, don’t hurt my father.”
“I won’t.” Haje said seriously. “Pumasok ka na sa loob at baka magbago pa ang isip ko na iuwi na kita sa bahay ko.”
Humalakhak si Haje nang mabilis siyang umibis sa sasakyan nito. Baka kasi totohanin ni Haje ang sinabi.
Gusto niya rin makita ang ama. Gusto niyang ipaalam dito na okay lang siya.
Bago siya pumasok sa loob ng kanilang gate ay nilingon niya muna si Haje. Hindi niya man nakikita ang binata dahil tinded ang bintana nito ay nasisiguro niyang nakatitig ito sa kanya.
May pumatak na luha sa kanyang pisngi habang nakatingin sa banda ni Haje. Bakit ganito ang nararamdaman niya? Bakit hindi siya masaya dahil makakalaya na siya? Bakit mas nasasaktan siya?
Hindi na niya napigilan ang humikbi nang sumikip ang dibdib niya. Seeing Haje far from her, napakasakit.
Oh God. She already did fall in love with him.
Awtomatik na napatakbo siya nang bumukas ang pintuan ng sasakyan at lumubas doon si Haje.
She throw herself to Haje. Nasalo naman siya ng binata. Mahigpit siyang niyakap ni Haje.
“Will you still accept me, Threia? Sa kabila ng mga ginawa kong mali.” Haje whispered.
Tumango siya ng ilang beses. Umiiyak siya sa dibdib ni Haje.
“I’m sorry… I’m sorry… I’m so sorry for what my father did to your parents, Haje… I’m sorry…” sabi niya sa gitna ng kanyang hikbi.
“Shh. Stop crying, Threia.”
“Patawarin mo ang papa ko…”
“I already did, Threia.”
Umangat ang ulo niya para tignan si Haje. Pinunasan ni Haje ang pisngi niya gamit ang thumb nito.
“Matagal ko ng napatawad si Henderson. Hindi ko lang matanggap sa aking sarili dahil mas nangingibabaw ang galit sa akin. Hindi ko maamin dahil wala akong ibang inisip kundi maghiganti. But when you came into the picture, something change. At ikinagagalit ko iyon dahil hindi ko kayang kontrolin ang nararamdaman ko para sa’yo… pero wala eh, nahulog pa rin ako sa iyo.”
“Ikaw ang dahilan kung bakit nakaya kong magpatawad, Threia.”
She froze after his confession.
He loves her. Malinaw iyon sa kanyang pandinig.
“Threia, anak?” bumaling siya sa boses na iyon.
Ang Papa niya. Nakatayo ilang mga yabag ang layo sa kanila ni Haje.
“Papa!” sigaw niya at kumaripas ng takbo para salubungin ng yakap ang mahal niyang ama.
“Thanks God for letting my daughter safe.” ani ng papa niya.
“I miss you, Papa.”
“I miss you too, sweetheart.”
“How are you, Hija? May masakit ba sa iyo? Ano’ng nangyari? Sino’ng dumukot sa iyo? Kailangan kitang dalhin sa hospital para magpa-check up.” magkasunod na tanong ng kanyang ama habang ine-eksamin kung may galos ba siya sa katawan.
“Ayos lang po ako, Papa.”
“Sino’ng naghatid sa’yo?” kapagkuwan tanong ng kanyang ama.
“Si Haje p-” She stop in her mid sentence nang walang Haje nang lingunin niya kung saan ito nakatayo kanina.
Umalis na ito nang hindi manlang niya namalayan. Di ba gusto niyang makausap ang ama niya? Pero bakit umalis na agad nang hindi manlang nagpaalam sa kanya? Akala ba niya napatawad na ni Haje ang ama niya?
“Sino’ng Haje?” tanong ulit ng ama.
“Haje Defuente.”
“Defuente?” kunot noong sabi ni Henderson.
“Yes, Papa. You know him, right? The son of Harron Defuente and Laura Defuente.”
Umigting ang panga ni Henderson nang marinig ang mga pangalan na ‘yun.
“Ano ang totoong nangyari noon, Papa? Please tell me the truth.”
Gusto niyang marinig mismo sa ama ang totoong nangyari noon.
His father sighed heavily. “Come inside, anak. And I will tell you everything.”
Inalalayan siya ni Henderson papasok ng kanilang Mansyon. Nagpakuha muna siya sa kasambahay ng tubig para sa anak.
“Tell me, Papa.” ani Threia pagkatapos niyang makainom at ngayo’y prente na siyang nakaupo sa sofa kaharap ng ama.
Then, her father started to reminiscing the past.
-FLASHBACK-
“Mali ito, Laura. Tigilan mo na ako.” sabi ni Henderson Strevillo kay Laura Defuente.
“Ikaw ang...

mahal ko , Henderson. Alam mo iyan…” naiiyak na sabi ni Laura.
Namatay si Alena Strevillo, ang asawa ni Henderson, pagkapanganak kay Threia. Kay Threia niya ibinuhos lahat ng pagmamahal mayroon siya.
Until Laura came into his life. Maganda ito at halos kaedad ng kanyang yumaong asawa. Asawa itong kanyang business associate na si Harron Defuente.
Laura was a sweet woman. Noon pa man ay matagal na itong nagpapahiwatig ng pagkagusto kay Henderson.
At the age of thirty five, Henderson is still handsome as before. Tila walang nagbago sa anyo niya. Lalo pa itong gu-mwapo at maraming nagpapahiwatig ng pagmamahal sa kanya.
Pero mahal na mahal niya si Alena. Hindi niya kayang palitan ito sa buhay niya. Siya lang ang tanging babaeng mamahalin niya ‘gang mawalan siya ng hininga.
At kung bibigyan siya ng isang kahilingan. Ito ay si Alena pa rin ang pakakasalan niya sa kabilang buhay. Ganoon niya kamahal si Alena, ang ina ng kanyang nag-iisang unica hija.
Sa isang hindi inaasahan pangyayari. Nakagawa siya ng isang pagkakamaling pagsisihan niya habang buhay. He just found himself lying beside Laura on top of the bed.
Both of them naked.
Ang natatandaan niya’y may pinuntahan siyang party ng kaibigan… then Laura, in her sexy red dress, came near him. At binigyan siya ng wine.
“Thank you, Laura. Sana hindi ka na nag-abalang bigyan ako. Aalis na rin ako dahil baka naghihintay na sa akin si Threia.” marahang sabi ni Henderson. Nasa sampung taon gulang pa lamang si Threia noon.
“Oh, come on, Henderson. Drink with me. Kahit ito lang ay pagbibigyan mo ako.” matamis siyang nginitian ni Laura.
Wala na siyang nagawa pa sa pakiusap ng babae.
Maganda ito at elegante manamit.
Nagtataka tuloy si Henderson kung bakit wala sa tabi ng babae si Harron. Kung ganito kaganda ang asawa ay dapat palaging nasa tabi nito.
Naka-dalawang baso pa lamang siya ng wine ay nahihilo na siya. Pinagtataka niya ‘yon dahil malakas ang tolerance niya sa alcohol.
“Are you alright, Henderson?” malambing na tanong sa kanya ni Laura sabay haplos sa braso niya.
“I’m alright, Laura.” sabi niya at hinilot ang kanyang sentido. “Kailangan ko nang umalis.”
“Magpahinga ka muna baka mapano ka pa sa daan,” hinila siya ni Laura. “Come. I know a place for you to relax, Honey.”
Hindi na niya matandaan ang sunod na nangyari ng gabing iyon. Ang huling natatandaan niya ay inalalayan siya ni Laura papasok sa isang suite ng hotel kung saan naganap ang nasabing party.
“May nangyari sa atin, Henderson.” ani ni Laura nang tanungin niya ito kung ano ang nangyari kaumagahan.
Hindi man lang niya nakitaan ng pagkabahala sa mukha ng babae.
“For godsake, Laura! You’re a married woman. Paano mo nagawa sa akin ito? Paano mo nagawang taksilan ang asawa mo? You put something on my drink last night? Damn you.”
Laura stood up angrily. “Oo! May nilagay ako para maisagawa ang plano ko! Na baka kapag may nangyari sa atin ay mamahalin mo rin ako, Henderson!”
“I can’t believe you.” bulalas ni Henderson.
“Hindi ko na mahal si Harron. Ikaw, Henderson… ikaw ang mahal ko. Ginawa ko ito dahil mahal kita.” Lumapit si Laura sa kanya at dinamba ng yakap.
Hinawakan niya ang magkabilang braso ng babae para tanggalin sa kanya. “Hindi kita mahal, Laura.”
“Please, Henderson, mahalin mo naman ako. Kaya kong iwan si Harron para sa iyo. Please. Ako na lang.” pagmamakaawa ni Laura kay Henderson.
Hinalikan siya ni Laura. Pilit naman niya itong tinutulak palayo pero sadyang makulit ang babae at hinalikan siyang muli.
Ganoon nalang ang gulat nila nang malakas na bumukas ang pintuan. Tila pareho silang natulos sa kinatatayuan nang bumungad sa kanila ang galit na galit na si Harron.
“H-harron,” kinakabahan ani Laura.
“It’s not the way you think, Harron.” ani Henderson.
“Mga hayop kayo! Malaki ang tiwala ko sa inyo pero ano ‘tong ginawa niyo? Para na rin niyo akong pinapatay dahil sa kataksilan niyo. Mga putangina kayo!”
Nanlaki ang mata ni Henderson nang ilabas ni Harron ang baril nito at itinutok sa kanilang dalawa ni Laura.
“Huwag, Harron! Please. Don’t do this.” naiiyak na sabi ni Laura.
“Putangina, Laura. Kailan mo pa ako ginagago? Hindi pa ba ako sapat? Sabihin mo sa akin kung ano pa ang kulang ko? Sabihin mo!”
“Wala ,Harron. Hindi ba pa maliwanag sa iyo na hindi na kita mahal.”
“Paano na ang anak natin, si Haje? Ganoon nalang iiwan mo kami dahil diyan sa lalaki mo.”
Umiling si Henderson. “Nagkakamali ka, Harron. Wala kaming relasyon ng asawa mo. At kahit kailan hindi ko siya napagtuunan ng pansin. I’m sorry kung ako ang dahilan ng pag-aaway niyong ito.” sabat ni Henderson sa mag-asawa.
“Pero ikaw ang mahal ko, Henderson. Iiwan ko na si Harron at sasama ako sa’yo.” matigas na sabi ni Laura.
“Kung sasama ka sa kanya, Laura. Mas mabuting isasama na lang kita sa hukay.”
Mabilis ang pangyayari. Nakita niya kung paano itinutok ni Harron ang baril kay Laura at binaril ng tatlong beses ang asawa.
Henderson catch Laura’s lifeless body.
“Laura!”
Mabilis niyang inabot ang telepono para humingi ng tulong.
Pero huli na ang lahat… Namatay si Laura sa kanyang bisig.
Then, the other day, Harron committed suicide.
-END OF FLASHBACK-