“ANONG klaseng report yan?,”
Walang emosyong tanong ni Andrius sa mga empleyadong kasama niya sa loob ng room. Kalmado lamang ang pagkakasabi niya nun subalit mahihimigan sa kaniyang boses ang galit at pagkadisgusto sa napanood na presentation.
“P-po, s-sir?” Gulat at kabadong ani ng lalaking nagrereport sa unahan. May ibang nagsiyukuan at napahawak sa kanilang mga noo. Meron ding napalunok at napapikit nalang dahil sa kaba’t takot sa mga sandaling ito.
Dumaan ang ilang segundo ngunit hindi kumibo si Andrius dahilan para mas lalong kabahan ang lahat. Abala ang lalaki sa pagpapaikot ng ballpen sa kaniyang kamay. Saka lang nagsiayusan ng upo ang mga tao nang matunog niyang nilapag ang ballpen sa ibabaw ng mesa at walang emosyong tiningnan ang mga empleyado.
“Basura ba yan,” Andrius. Hindi iyon isang patanong kundi isang pahayag.
“S-sir~,” paiyak na sabi ng lalaking nasa unahan.
Halata sa mukha ng lalaki ang pagkadismaya. Buong linggo niya kasing pinaghandaan ang presentation tapos sa huli, basura lang ang tingin ni Andrius sa ginawa niya.
“Itapon niyo. Hindi ko nagustuhan,” malamig na dugtong nito saka tumayo at kinuha ang inuming nasa kabilang lamesa.
“P-pero sir—”
“Get out,” Andrius,
Magsasalita pa sana ang lalaki ngunit pinigilan niya na ang sarili. Wala na siyang ibang nagawa pa kundi lunukin ang sariling pride at sundin ang utos ni Andrius. Bagsak ang balikat siyang lumabas ng room at mahigpit na hinawakan ang hard copy ng kaniyang presentation.
Naiwan si Andrius sa loob habang umiinom ng alak. Masyado pang maaga pero wala siyang pakialam. Kailangan niyang kumalma dahil sa inis na naramdaman niya kanina. Wala man lang ni isa sa pitong presentation ang nakaagaw ng kaniyang interest at buong atensyon. Para sa kaniya, lahat ng iyon ay puro mga walang kwenta.
“Sir Andrius, Na-email ko na po si Miss Salvador about sa pagbabago ng schedule niya. And about po dun sa plano niyong sirain ang araw niya, nagawan ko na din po ng paraan. Meron na po akong nabayarang taxi para gawin iyon. Sa ngayon po, meron na lamang siyang labing-limang minuto para pumunta dito,”
Sumilay ang isang ngisi sa labi ni Andrius nang marinig ang balita mula sa kaniyang sekretaryang si Gio. Hawak ang basong may lamang alak, naglakad siya patungo sa salamin at tinanaw ang mga nagtatasang gusali sa labas ng kaniyang building. Alam niyang mahihirapan si Miss Salvador na makapunta dito dahil sinandya niya talagang ibahin ang oras ng kaniyang job interview.
Nagsisimula palang ang pagpapahirap niya sa dalaga. Masaya si Andrius dahil sa wakas, magkakaroon na ng buhay lahat ng mga plano niya. Matagal niya itong hinintay. Matagal niyang hinintay ang pagkakataong ito. Ipaparamdam niya sa babae ang sakit na naramdaman niya nung ipinahiya siya nito sa harap ng maraming tao, limang taon na ang nakakaraan.
Hindi na makapaghintay ang lalaki na makita si Micah.
Pero bakit siya kinakabahan?
Bakit ang lakas ng tibok ng puso niya?
Hanggang ngayon ba…
“Mahal pa rin kita?,” tanong ni Andrius sa sarili at sa kawalan.
—
“Sir, dumating na po yung ibang mga aplikante, pero po…si Miss Salvador wala pa,”
“Start the interview without me. Ikaw na bahala kung sino ang...

dapat i-hire. Pupunta ako kapag dumating na si Miss Salvador,” Andrius.
“Okay sir!,”
—
Ilang minuto na ang nagdaan ngunit hindi pa din bumabalik si Gio. Kanina pa siya nagiintay sa balita kung dumating na ba ang babaeng hinihintay niya. Nakailang inom na siya ng alak, nakapaglaro na siya ng ML, nakailang buntong-hininga na siya, subalit hanggang ngayong wala pa ding balita tungkol kay Micah.
“K*ngina, ” Ilang mura na rin ang nasambit niya dahil inis. ‘Bakit ba ang tagal ng babaeng yun?!,’ sigaw niya sa isip.
Nang hindi na siya makapagintay, tumayo na siya sa pagkakaupo, marahas na inayos ang necktie niya, at mabilis na naglakad palabas ng opisina.
“Hi sir!”
“Kain po kayo ng lunch later!”
“Sir! Sandale!”
“Sir about po dun sa—”
Hindi niya pinansin ang mga empleyadong tumatawag sa kaniya. Masyadong na occupied ni Micah ang isip niya. Naiinis siya dahil hanggang ngayon hindi pa din ito dumarating, anong oras na.
Naglalakad na siya ngayon patungo sa isang room kung saan nagaganap ang interview. Kailangang niyang makausap ang sekretaryang si Gio para tanungin ito kung saang lupalop na ba ng mundo naroroon si Micah Salvador.
Bubuksan niya na sana pintuan kaso meron nang bumukas noon mula sa loob.
Ramdam niya ang sandaling pagtigil ng kaniyang hininga nang makita ang isang babaeng gulat na nakatayo sa kaniyang harapan.
Ang babaeng matagal niya nang hinahanap,
Ang babaeng matagal na niyang hinihintay..
Ang babaeng nagpatibok sa kaniyang puso noon.
Ang babaeng gusto niyang makita ngayon.
“You’re late…Miss Salvador..” Aniya ng makabalik sa kasalukuyan.
Napaatras ng isa ang dalaga.
Hindi malaman ni Andrius ang dahilan kung bakit ganoon na lamang ang reaksyon ni Micah.
Nakilala kaya siya nito? Pero imposible. Malaki na ang pinagbago niya ngayon. Hindi na siya yung dating panget na nerd. Hindi na siya gaya ng dati kaya, imposibleng makilala agad siya ng babae.
“Ki-kilala niyo po ako?,” Ani ni Micah.
Hindi sumagot si Andrius sa halip tinitigan niya lamang nang mabuti ang dalaga.
‘may dumi ba ako sa mukha,?’ sa isip-isip ni Micah.
“H-hi? Hello? Okay ka lang ba?”
Naibalik lang sa malalim na pagkakatitig si Andrius dahil sa pagkaway ni Micah sa harapan nito.
Muntik na siyang malunod ulit sa ganda ng babaeng minsan niya nang minahal noon.
“Sir! Anjan na pala kayo,” sigaw ni Gio dahilan para mapatingin ang dalawa sa kaniya.
Agad napaiwas ng tingin si Andrius. Anong bang nangyayare sa kaniya.
“I-ikaw na ang bahala sa kaniya,” ani nito sa sekretarya.
“Po? Diba po sabi nyo kayo ang mag iinterview kay Miss Salvador,” bulong nito sa boss dahilan para mapakunot ng noo si Micah. Walang siyang narinig pero, anong pinaguusapan nila?
“M-may meeting ako, ” tiningnan siya ng mabuti ni Gio.
“Sir??,”
“Basta ikaw na ang bahala sa kaniya. Tsked, ” inis na singhal ni Andrius saka sila iniwan na dalawa.
Napakamot na lang ng ulo si Micah. Tsked, Napano yun?
“Aist, bakit ba ako kinabahan kanina? Kingina naman oh,” Litanya ni Andrius sa sarili nang makarating siya sa loob ng kaniyang opisina.
Shuta. Ba’t mas lalong siyang gumanda?! Aish, mapapurnada pa ata ang plano ko dahil sa lintek na pusong toh!
TO BE CONTINUE..