THE GIRL AT MENTAL HOSPITAL
I have a girlfriend named Aezy. I met her when I was in high school at talaga namang nahulog agad ang loob ko sa kanya. We’ve been in a relationship for almost 6 years.
Aezy is a kind of girlfriend that every man would wishing for. S’ya yung tipo ng babae na kapag nakuha mo na, kayhirap ng pakawalan pa. Kaya naman nung nagkaroon ako ng pagkakataon na ligawan s’ya ay ginawa ko na. I courted her for almost in a half year and when I received her sweetest yes, walang pagsidlan ang aking saya. At hindi ko ata kakayaning mahiwalay pa sa kan’ya.
Ngunit sadyang mapagbiro talaga ang tadhana. Nagkasakit ang aking ama at kailangan kong magkaroon ng malaking halaga. Kaya naman ng may umalok saking mag-ibang bansa, tinanggap ko na. Kahit pa’y hindi ko kayang iwan ang aking nobya.
“Hon, p-pwede bang ‘wag ka nang u-umalis?” her voice broke.
I took a deep breath after hearing those words. Napapikit pa ako dahil sa naramdaman kong sakit sa kanyang boses.
As I opened my eyes, I immediately saw the tears form into her eyes.
My jaw dropped. “H-Hey! Why are you crying?” tanong ko sa kanya kahit pa’y alam ko na ang dahilan.
I walked towards her at pinunasan pa ang kanyang luha.
“Please…” she pleaded.
“Love, alam mo naman kung bakit ako aalis hindi ba?” I said as I cupped her face with my two palms. “Naiintindihan mo naman diba?” I added.
Tumango s’ya habang patuloy parin sa pagluha. “Y-Yes… But I-I can’t imagine myself l-living w-without you” she answered. Hinawakan n’ya pa ako nang mahigpit sa braso dahil sa paghihinang nararamdaman.
“I-Isipin mo nalang na para din ito sa kinabukasan natin ha? Promise, when I comeback, I will marry you right away…” I said.
Imbes na matuwa sa sinabi ko, umiyak lang ito nang umiyak sa mismong aking dibdib.
“Pa..papaano kung magising ka nalang isang araw na hindi na a-ako ang m-mahal mo?” she asked.
I stiffened. “That will never gonna happen” I said as I give her a reassuring smile.
“Babalik ka ha?” she said.
It was enough reason to shatter my heart completely.
“Ofcourse! That’s a promise” I answered.
After that heartbreaking conversation, hinatid n’ya ko sa airport. Bakas sa kanyang mukha ang lungkot dahilan para mahirapan pa ako nung umpisa na umalis. At kahit gustohin ko mang makasama pa s’ya ng ilang oras ay wala na akong magagawa. Nakatadhana nang magkalayo kami sa isat-isa at hindi na ito mapipigil pa.
I wiped away her tears and hugged her tightly. I even tilted my head to give her a peck of kiss in the lips.
“Balang araw, gigising ako sa umaga na mukha mo na agad ang s’yang aking makikita. At sa araw ding iyon, asawa na kita” nakangiti at malamyos ang tinig na saad ko bago s’ya tinalikuran. “S-sana lang ay hindi mo ako magawang palitan…” bulong ko pa habang tinatahak ang daan.
It almost a week since I flew my way here in Dubai. Hindi rin maipagkakailang miss na miss ko na ang aking pamilya lalo na si Aezy. Walang araw na hindi ko s’ya naiisip at ang malulungkot nitong mga mata ang palaging pumapasok sa aking isipan.
Kaya naman sa mga sumunod na araw at buwan, palagi ko s’yang tinatawagan. At kahit na mahirap, pinipilit kong pagkasyahin ang oras ko, makausap ko lamang s’ya.
Naging ayos naman ang relasyon namin sa isat-isa. Kaakibat nang maayos na pagpapadala ko ng pera sa aking pamilya ay nagsimula narin akong mag-ipon para sa kasal na ipinangako ko sa aking nobya. Gusto ko kasi na kapag natapos ko na ang apat na taong kontrata dito sa Dubai, kasal agad ang aasikasuhin ko pag-uwi sa Pilipinas.
Isipin palang na magiging asawa ko s’ya, sobrang swerte ko na. And having her in my life is the greatest gift I received from God above.
Babe, hintayin mo lang ako at sa pagbabalik ko, sisiguradohin ko sayong hindi na tayo magkakahiwalay pa.
But 7 months had passed, our relationship became cold as ice.
Kasi kung gaano ko tiniis ang sakit at hirap dito sa ibang bansa para matupad lang ang pangarap naming dalawa, s’ya naman itong nag-iba. Naging malamig ang pakikitungo n’ya sakin at minsan pa nga’y hindi n’ya na sinasagot ang aking tawag. Kung sasagutin man ay bulyaw agad ang kanyang bungad.
Pansin ko rin na naging mainitin ang ang kanyang ulo. May oras din na naririnig ko ang hikbi nito. Kapag tinatanong ko s’ya kung ano ang problema at kung okay lang ba s’ya, tanging “Wala. Ayos lang ako” ang natatanggap ko.
Sa madaling salita, hindi ko na s’ya kilala. Hindi na s’ya yung taong minahal ko na kapag may problema, palaging ako ang sandalan n’ya. Hindi na s’ya yung babaeng nakilala ko sa mga nakalipas na taon. At higit sa lahat, hindi na s’ya yung babaeng minahal ko noon. Ibang-iba na s’ya.
Because of thinking about her, I could no longer sleep at night and get into my work. Gustong-gusto ko narin ang umuwi sa Pilipinas para malaman ko kung ano nga ba ang problema ng aking nobya but my contract isn’t over yet.
Hanggang sa dumating ang araw na wala na akong naging balita sa kanya. I contacted her so many times but cannot be reached. I even asked my family what happen to her pero hindi rin daw nila alam.
Until one day, my mother told me everything. She told me na nakita n’ya ang aking nobya na may kasamang iba. At ang tanging gawin ko na lamang daw ay kalimutan s’ya dahil sa halata na daw na may relasyon ang dalawa. At first, hindi ako naniwala. Nagalit pa nga ako sa aking ina dahil sa pambibintang n’ya sa aking nobya.
Ngunit halos tinusok ng libu-libong karayom ang aking puso nang malaman ko na nagsasabi ng totoo ang aking ina. Pinadalhan kasi ako nito ng litrato ng aking nobya na may kasama ngang iba.
Gusto kong magalit sa girlfriend ko nang lubusan pero hindi ko...

magawa. Kasalanan ko rin naman kasi kung bakit kami humantong sa ganito. Kung bakit s’ya nakahanap ng bago.
And it seems like my heart’s been ripped out because of what happened to the both us. At hindi ko matanggap na ang isang masaya at puno ng pagmamahal na relasyon naming dalawa ay nauwi lang sa wala.
Two years had passed, another girl came into my life. Isang Pilipina at nakipagsapalaran rin sa ibang bansa para sa pamilya. Her name is Elliz. Katulad ng dati kong nobya na si Aezy, taglay din nito ang katangiang minsan ko nang hinangaan at minahal. Yun din ata ang naging rason kung bakit hindi ako nahirapang buksan ulit ang aking puso at magmahal ng iba.
And yes, even if the pain still lingering in my whole system because of my first heartbreaks and downfall that I got from Aezy, hindi ko parin hinayaang malunod na lamang ako sa lungkot habang buhay. And it took me almost a year before I moved on.
Elliz and I created a lot of memories. Sapat na para tabunan lahat ng mapait kong alaala sa aking dating nobya.
And another years had passed, natapos ko na rin ang aking kontrata. Niyaya ko na ring umuwi sa Pilipinas ang aking bagong girlfriend na si Elliz at may plano na rin kaming magpakasal.
And building my own family is the greatest thing that I ever dream.
Lumipad kami ni Elliz papuntang Pilipinas para doon magpakasal.
Two months din ang naging preparation bago kami tuluyang maging mag-asawa. At masasabi ko naman talaga na sobrang saya ko na sa piling n’ya.
But…
Five months had passed, nagkamali lang pala ako. Akala ko kasi ay tuluyan na nga akong masaya pero hindi pa pala. Sa loob kasi ng limang buwan na kasama ko si Elliz sa iisang bubong, nakaramdam parin ako ng pangungulilala.
Pangungulilala sa taong akala ko’y limot ko na. Sa taong hanggang ngayon ay wala parin akong balita at hindi ko alam kung nasaan na.
Paano kung hindi kami nagkaproblema? Paano kung hindi nalang ako umalis? Paano kung hinintay n’ya ang muli kong pagbabalik? Kami pa kaya hanggang ngayon? S’ya ba ang magiging asawa ko imbes na si Elliz? Siguro nga ay oo.
Hindi ko na namalayan at tuluyan na palang pumatak ang luha sa aking mga mata. My chest tightened and I couldn’t even breath properly. Ang sakit-sakit parin pala talaga. Ang sakit-sakit parin pala talaga na balikan ang lahat ng alaala naming dalawa. At ang sakit isipin na kahit lumuha ako ng lumuha, hindi na maibabalik ang samahan namin ng dati kong nobya.
Akala ko ayos na ang lahat. Akala ko wala na akong pagmamahal sa kanya pero meron pa pala. Itinago ko lang ito dahil sa kagustuhan kong makawala sa sakit na ipinadama n’ya.
Dahil sa pag-iisip, hindi ko na namalayang nasa tapat na pala ako ng bahay ng dati kong nobya.
I immediately parked my car at agad na bumaba. Dumiretso din ako sa gate na pamilyar sakin saka kumatok ng paulit-ulit.
Sampung minuto ata ang lumipas bago ito bumukas. At ang pamilyar na mukha ng isang ginang ang sa aking agad na bumungad. Gulat pa ito nung umpisa pero nakabawi din naman agad at napalitan na lamang ng malungkot na aura ang kanyang mukha.
“T-Tita, kamusta?” garalgal ang boses na tanong ko sa kanya. “S-Si Aezy?” mapait ang tonong dugtong ko pa.
Malungkot naman ako nitong tiningnan sa mukha.
“S-She’s not here…” malumanay na saad n’ya.
Pilit ko namang itinago ang kunting galit sa aking sistema. “B-Bakit? S-Sumama na ba s’ya sa iba?”
Naging matalim naman bigla ang tingin sa akin ng ginang.
“Ikaw nga itong nag-asawa ng iba hindi ba?” nagulat man dahil sa sinabi n’ya ay hindi ko parin pinahalata.
“S-Sinaktan po ako ng anak n’yo e” mapait ang ngiting tugon ko.
Kunot ang noo naman ako nitong tiningnan.
“Hindi n’ya ginustong saktan ka…”
“Really?” I chuckled. “Ang ipagpalit po ba ako sa ibang lalaki? Hindi n’ya din po ba ginusto yon??” taka naman ako nitong ginawaran ng tingin.
“Ano bang pinagsasabi mo?” she asked.
Nagitla naman ako. So, hindi n’ya alam?
“B-Bigla nalang po s’ya saking h-hindi nagparamdam e. Kahit tawag at text ko ay hindi n’ya man lang tinugunan. Parati pa saking galit noon kahit wala naman akong kasalanan. Y-Yun pala ay dahil sa ayaw n’ya na at nakahanap na s’ya ng iba. Niloko ako ng anak n’yo” pagak pa akong tumawa.
Agad namang dumapo ang palad n’ya sa pisngi ko.
“Hindi ka n’ya ipinagpalit sa iba. At kung niloko kaman ng anak ko, yun ang hindi n’ya pagsabi sayo ng totoo tungkol sa kondisyon n’ya!!”
I froze, unable to move because of her sudden words.
“W-What do you mean?” I asked.
“Buntis s’ya bago ka paman pumunta sa ibang bansa. At dahil sa hindi n’ya matanggap ang pag-alis mo, nalugmok s’ya sa lungkot. Yun din ang naging dahilan kung bakit s’ya nakunan at nabaliw nang tuluyan…” and there, she bursted into tears.
Umiling iling naman ako. “T-that’s not true…”
“D-Dahil sa lungkot at s-sakit na naramdaman, h-hindi na kinaya ng anak ko” she said.
Napasandal naman ako sa kanilang tarangkahan dahil sa panghihinang nararamdaman.
Tears welled up in my eyes. And it seemed like my soul had separated from my body because of the pain that I’m feeling right now.
Iyak naman ako ng iyak habang tinatahak ko ang daan papunta sa kinaroroonan ng dati kong nobya.
At ang makita itong nakaupo sa bench na malayo ang tingin at wala sa sarili ay lalo lamang nakapag-padagdag sa sakit kong nararamdaman.
Wala na akong sinayang na oras at agad ko na itong tinabihan. Blanko naman ang mukha nito ng ako’y titigan.
“H-Hi” I said.
Hindi s’ya nagsalita at muli na namang ibinaling ang tingin sa malayo. Iyak parin ako ng iyak habang nakatingin sa kanya.
At hindi ko matanggap ang katotohanang hindi na ako kilala ng taong nagbigay kulay sa mundo ko.
At ang taong yon ay naging dahilan din nang pagguho nito.
Wp: Raengel_in_disguise
@rae