Adrian’s POV

“How’s your first day?” Tanong ni Matt.
“Fine but there’s a lot of things need to catch up.” Nasa apartment ako ni Matt at naisipang mag inom, matagal din kasi kaming hindi nagkita.
“Don’t worry I’ll help you with everything.” Talagang kakailanganin ko ang tulong niya.
Matt told me everything about Alliance, kung paano nagsimula ito at background ng kumpanya. Actually wala ako idea sa ganitong business. Si Liam naman kasi ang nagpumilit na imanage ko ito. Siya lang din naman kasi ang nakakaalam ng family business namin sa France. Pero kahit anong explain sakin ni Matt walang pumapasok sa utak ko. I was preoccupied and not listening to him.

Why I feel like she hated me at the first sight may nagawa ba akong kasalanan sa kaniya? Never ko pa naman siyang na meet. I am thinking about Ms. Hannah Dewey. There’s something with her na hindi ko ma explain. It’s obvious that she was avoiding me since morning. Specially nung time na nasa conference kami at pinapakilala siya.
“So… what do you think, kaya naman ba?” Si Matt na nagsasalita pa rin pala.
“Hmm… come again, I’m sorry medyo hindi pa mag sink in sakin ang lahat.” Pag dadahilan ko.
“Okay, I won’t rush anything for now Adrian. So maiba tayo, kamusta ka naman sa France?” Pagiiba niya ng topic. Nahalata niya siguro na wala pa ako sa mood pag usapan ang trabaho. Nag kwento ako about sa mga kalokohan ko sa France.
“Kaya siguro binili ni Liam itong Alliance para mag karoon ka naman daw ng silbi.” Pang aasar ni Matt. Pero hindi naman ako ganun ka sira ulo.

Nakapag drive naman ako ng maayos pabalik ng condo. Nakahiga na ako ngunit hindi maalis sa isip ko ang mukha niya. The first time I saw her when I was in front of the building with my phone and talking to Liam. She was looking at me at kita ang pagkabigla na akala mo eh nakakita ng multo. I was the only person standing there that time kaya alam ko sa akin siya nakatingin. Napansin niya siguro na nakatingin ako sa kaniya, kaya pilit niyang ikinubli ang sarili sa may poste. I was about to walk towards her pero naisip ko baka nag assume lang ako. Kaya minabuti ko na lang pumasok sa loob at maupo sa lobby while waiting to Matt. I was reading a newspaper ng makita ko siyang papasok, mukhang nagmamadali na akala mo may humahabol. Dito rin pala siya nagtatrabaho? Sa conference ko na confirmed na ako nga ang iniiwasan niya kulang na lang kasi magtago siya sa ilalim ng conference table, pero bakit? Para siyang bata na nakikipaglaro ng hide and sick, she’s cute, though!

Kinaumagahan tinawagan ko agad si Matt about the details ng welcome party. Wala sana akong balak magpa party. “I want everyone to attend para naman makilala ko lahat ng empleyado natin.” Pero tinuluy ko na rin. Gusto ko kasi makilala sila isa isa, pupunta kaya siya?
“Are you expecting someone? May date ka ba isasama?” Tanong ni Matt na mukhang nabasa yata ang iniisip ko.
“Uhmm… wala naman. Let me have a copy of the memo first, so if there’s anything I want to add or change masabi ko...

May boyfriend na pala siya? Nakita ko si Ms. Dewey may kausap na lalaki sa tapat ng building ko and they are very sweet to each other. May papunas punas pa ito sa nabasa niyang buhok dahil sa lakas ng ulan. Buti na lang at tinted yung window ng kotse ko at hindi pansin kahit nasa tapat na sila ng sasakyan. Nanatili na lang ako sa loob ng kotse at nagdecide na antayin makaalis ang lalaking kasama nito bago ako lumabas.
Pumasok na siya sa building at ako naman iniabot ang susi ng kotse sa guard para i-park ang aking sasakyan. Nagmamadali akong pumasok baka sakaling maabutan ko pa siya. Nakita ko ang pinto ng elevator na pasara na.
“Ooops!” Pinigilan ko ito ng paa ko para makapasok. I saw her press the open button. “Thanks!” Nakangiting sabi ko.
“Adria… I mean Mr. Carson!”
“Good afternoon sir!” Bati ng isa pang kasabay namin sa elevator.
I was at her back and staring at her. Mukhang naiilang yata sakin, ramdam ko ang kaba at pag iwas ng katawan everytime na madidikit ito sa akin. Medyo napuno rin kasi ang elevator bago pa ito makaandar. We were almost half an inch closer. Malamig naman sa loob ng elevator pero pinagpapawisan siya. Kita ko kasi ang butil butil na pawis niya or dala lang ito ng malakas na ulan kanina. This really bothered me! Why she’s acting weird in front of me?
“Is that your phone, Ms. Dewey?” Naramdaman ko kasi ang vibrate ng phone niya plus yung maingay niyang ringtone. She decided not to answer the call and pressed the cancel button.
Eth? Yun ang nakita kong nag registered sa screen ng phone niya. Hindi ko naman sinasadya na makita ito. Okay, I intentionally look at her phone out of my curiosity.
“Your boyfriend? Siya ba ang naghatid sayo kanina?”
“Uh-ha…?” She uttered with a shocked.
Elevator stopped at 11th floor, may sumakay na medyo katabaan ang katawan. Sa hindi sinasadya eh napasandal ito sa akin but she immediately pulled herself away from me. Dahil siksikan sa loob malabong makaiwas siya so I pulled her closer to me.
“Mr. Carson?!” Nabigla siya sa ginawa ko.
“Masikip ang elevator kaya naiintindihan nila yan.” Pabulong na sabi ko sa kanya.
Her face resting on my chest and both arms on my waist. I’ve been with a lot of women but this one is interesting… and different. I don’t know but I think I am enjoying the moment. What is really wrong with her?
“Can you just relax.” Bulong ko muli sa kaniya. “Why I feel like I’m not welcome, Ms Dewey?” I asked her nicely pero bakit ramdam ko ang kabog ng dibdib niya. “What have i done wrong in my past, para iwasan mo ako?” Pagpapatuloy ko.
Then I felt a drop of tears fell on my chest. I heard the popping sound of the elevator and the door has been opened. She immediately run… run as fast as she can. I know she’s crying, but why?
“Ms. Dewey?!” Unluckily, I didn’t get a chance to ask her. Hindi niya ako narinig or she really ignored me.

To be continued….