Isa akong simpleng dalaga, may simpleng buhay na puno ng kapayapaan.
Mahirap lamang ang pamilya ko kaya nagsisikap akong matupad lahat ng pinapangarap ko para sa kanila.
Everything is fine, scholar ako dahil mukhang naawa o pinagbigyan ako ng mga tao sa paaralang ito dahil malaki daw ang tsansa ko dahil sa taglay kong katalinuhan.
Until, one day, nalaman kong pumayag sina mama at papa na ipagkasundo ako sa isang matandang lalaki. Labis na kaba at pagkadismaya ang naramdaman ko. Kapos na kapos na daw sila at kailangan ng pera dahil sa napakaraming gastusin at utang.
Hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman, galit ba dahil parang ipinagtutulakan nila ako sa isang matandang porke mayaman, o ang pagpapakampante dahil aangat na kami?
Hindi ako manggagamit ng tao, ngunit nasa kasunduan na ang lahat. Matapos ang school year, nakapag graduate ako bilang cum laude ngunit di ako makakakuha ng trabaho dahil sa matandang ipinagkasundo sa akin. Hindi na daw kailangang magtrabaho ako kase mayaman naman daw sya. It isn’t about how rich he is, ayokong sabihin ng ibang tao na ginagamit namin ang taong to para umangat.
Kinakabahan ako lagi kapag tumatabi o nakikita ko sya. Hindi pa naman gaanong matanda ngunit bakas ang mga kulubot at puting buhok sa itsura nya.
Akala ko, pwede ko pang layuan ang lahat sa pamamagitan ng pag atras ng napagkasunduan dahil nakapagtapos narin naman ako, kaya kung ng itaguyod sila mama at papa pero hindi ko inaasahang mahuhulog ako sa isang taong labin syam taon ang pagitan sa akin.
Hindi ko pinaalam sa iba ang nararamdaman ko maske ang mga magulang ko. Nalalapit na ang kasal, ngunit tila isang taon pa ang naghihintay kaya nabalewala ko iyon.
Si Laurencio ay mabait, malinaw pa ang memorya at mahilig sa mga libro. May library pa ito sa mansion. Mayaman nga talaga sya, walang pamilya kundi nag iisa lang. Hindi ko na inisip ang pera nya, ang tanging nararamdaman ko ay mahal ko sya.
Araw ng kasal, isang simpleng kasal lamang. Andun...

sina mama at papa, tila nabasa ang isip ko dahil alam na nilang mahal ko na ang matanda. Walang dumalong bisita dahil wala naman kaming maiimbita.
Nang makauwi sa mansion ay laking kaba ko sa pwedeng mangyari. Natatakot ako na baka, hayss, basta ang alam ko kinakabahan lang ako.
Nakaupo ako sa kama habang puno ng nerbyos. Nasa banyo pa ang, ASAWA ko. Nagtataka nga ako dahil ang tagal nito.
Mga ilang minuto at halos mag iisang oras na kaya natakot ako, natakot ako na baka may masamang nangyari sa kanya.
Nagdadalawang isip pa ako kung bubuksan ko ang pinto o hindi.
Nang ipihit ko ay laking gulat ko dahil sya ring pagpihit ng isang lalaking di ko kilala. Makisig, gwapo, binata.
“S-Sino ka? Nasan si Laurencio?” tanong ko dito habang paatras.
“Ako to Laregne.” boses na pamilyar, boses ni Laurencio.
“L-Laurencio?! Hindi, nasan ang asawa ko?!”
“Ako to Laregne, nagbalat kayo ako.” nakangiting ani nya at lumapit sa akin sabay bigay ng isang mainit na yakap.
Ramdam ko sa yakap na iyon na sya nga si Laurencio. Bakit sya nagbalat kayo?
“Balat kayo? B-Bakit?”
“Sorry kung sinubok kita, matagal na kitang pinagmamasdan Lavegne, mula high school, gusto na kita. Ako ang nagbigay ng scholarship sayo dahil alam ko kung gano kahirap ang buhay nyo, at sa mga oras na natatagalan ako, ayon ay kailangan kong takpan ang mukha at katawan ko.
Hindi ko alam kung bakit ko to ginawa, basta mahal lang kita. Ayokong ipakita ang tunay na ako dahil gusto kong patunayan mo mismo sa akin na tama ako sa pagpili sayo. Alam na ng mga magulang mo kahapon lang, kaya sana matanggap mo ako bilang ngayon.” ramdam ko ang hininga nitong dumadapo sa leeg ko.
“L-Laurencio.”
“It’s Laurence. Alam kong nabibigla ka pa sa lahat, magpahinga ka na.” Dinampian nito ng halik ang noo ko bago lumabas ng kwarto.
Love isn’t about age, life status, and outside appearance, love is what heart choose to, YOU WANT TRUE LOVE? Follow your heart.
@astracalli