I hate you, James
-By: Raiehme Delacroix
-Genre: Love Story
///Errors and typo grammatical errors ahead///
I’m Aiah Precar simple lang ang buhay ko, anak lang ng isang maid.
Yes mahirap lang kami pero ginagawa parin ni mama lahat ng makakaya nya para sa pangangailangan namin araw araw.
Isang araw kasama ko si mama sa mansion ng amo nya, wala naman akong gagawin kaya tinulungan ko syang magpunas sa mga bintana. Maya maya lang may naghagis ng putik sa bintana at agad naman na ikina galit ko iyon.
Kaya tumakbo ako papalabas at tinapunan yung lalaki ng tubig na ginamit ko pang punas sa bintana.
“Nababaliw kana ba bata, ha?” galit na galit nyang sabi sakin.
Gusto ko syang sipa sipain pero pinigilan ako ni mama.
“Aiah tigilan mo yan, mag sorry ka kay James” utos sakin ni mama. At doon ko nalaman ang pangalan ng lalaki, James.
—–
“Aiah! Hoy Aiah!” tawag sakin ng mokong.
“Kanina kapa tinatawag ni ma’am, HAHAHA lagot ka” natatawa nya pang sabe.
“Ms. Precar kung wala kang interesadong makinig sa klase ko, bukas yung pinto pwede kanang lumabas.” sabi nya sakin kasabay ang itsura nyang may pagka dismayado.
Nanahimik lang ako kase nakakahiya at naiinis ako sa itsura nung kumag na yon.
Tumango nalang ako sa teacher namin at nakinig nalang sa kanya. Hays mamaya ka talaga sakin James.
Maya maya lang at dumating na ang lunch break kaya inayos ko muna ang mga gamit bago ako lalabas ng classroom.
Papalabas na sana ako ng classroom nang bigla namang nangangasar ulet si James.
“Hoy Aiah! kaya di ka nakinig kanina noh kase nasa isip moko” nangaasar na sabe nya. Gago ang kapal ng mukha.
“Hoy kumag, kapal mo ah! sino kaba para isipin ko? Pwede ba bad trip nanga ako dumagdag kapa hayop”
“Oi oi oi ano yan? yieeee tanghaling tapat nagaasaran yung lovebirds”
“Sa kaka-asar nyung yan tamo magkakatuluyan kayo nyan, yieee ship! barko barko!”
“James and Aiah, boom Jamaiah”
“Sabi panga nila THE MORE YOU HATE, THE MORE YOU LOVE” pangaasar pa nilang lahat saming dalawa.
“Magsi tigil nga kayo! study first ako noh, tsaka bat ako magkaka gusto sa kumag nayan ehh di naman sya pasok sa standards ko che!” nagmamalditang sagot ko sa kanila.
“O baka naman gusto mo talaga ako Aiah?” nakangising sabe ni kumag.
“Pshhh ket babaliktad pa ang mundo, I hate you! I hate you James!” sigaw ko sa kanya.
“I love you too” tipid nyang sagot na ikina pupula nmn ng mga pisngi ko.
Hindi ko alam kung ano ang reaksyon ko kaya sinampal ko nlng sya sabay lumabas na. Hindi ko alam kung bat ko nagawa yun huhu, good luck nalang sakin kung anong mangyayare sunod.
—–
“Ito yung bayad, wag mona suklian” binigyan ako nung babae ng 1k ket limang pirasong mansanas lang naman ang binili nya.
“Wag po ate, eto napo sukli nyu” nagmamadaling kumuha ng panukli sa wallet ko dahil nakakahiya namang tumanggap ng malaki diba?
“No need, itago mo nalang yan.” huling sabi nya sabay umalis na.
Wow grabe ganyan ba pag mayaman? pshhh hayaan mona at least may 1k ako diba? ang nakakainis lang sa mga mayayaman ay hambog tskk.
Todo bantay parin ako dito sa paninda ni mama nang bigla na naman natanaw ng mga mata ko si James.
“Hi manang Aiah” nangangasar nyang sabi.
Tangina naman oh panira talaga ng araw ang kumag na toh.
“Ano na naman ha?”
“Oh chill ka naman jan oh, bibili lang ng mansanas eh. Magkano isa?” tanong nya habang tinuturo turo nya ang mga ito.
“30 pesos ang isa, 100 pesos pag apat” sagot ko sa kanya habang naghahanda ng supot.
“Sige apat nga” aniya
Binalot kona yung mansanas nya sabay bigay sa kanya toh.
Bago kopa makuha yung bayad ay agad na may ibang humablot sabay tubakbo ng mabilis dala yung mansanas ni James.
Malamang hinabol ko yung magnanakaw pero may dala pala syang patalim. Shuta bat ko kase hinabol huhu, pwede pa naman ako kumita doon sa mga natira pang mansanas diba? huhuhu ang tanga mo Aiah di ka nagiisip.
Bago pako lapitan nito para saksakin ay napatumba naman sya ni James ng isang suntok lang. Wow ang lakas.
“Gutom nako tapos nanakawan mo lang ako ng mansanas, abay gago ka ah!” pasigaw na sabe nya doon sa lalaki tsaka masama rin ang tingin. Tumakbo na papalayo yung lalaki, natakot ata kay James.
Totoo bang niligtas nya ako O sadyang gutom lang talaga sya.
“Here, take it” may inabot sya sakin na isang daan sabay nag skate na sya papalayo dala yung mansanas.
—–
Natanaw ng mga mata ko si James na nagiisang kumain sa canteen. Bumili ako ng dalawang medium burger, dali daling tumakbo sa table ni James at tinabihan sya.
Nagulat naman ito pero tuloy parin sya sa pagkain. “Here” kinuha ko yung kamay nya sabay nilagay doon yung isang burger na binili ko.
Nagtataka sya nung una pero tinanggap nya naman. “Thank you” dagdag ko pa. Medyo nahihiya ako kase ngayon lang ako nag thank you sa kanya, sa isang James San Diego.
Naglalakad ako sa daan papauwi nang bigla namang sumulpot sa harap ko si James kasabay ng bisikleta nya. “Tara”
“Ha? Anong tara?” nagtatakang tanong ko.
“Ihahatid kita pauwi malamang, baka mapano kapa ang hina mopa naman HAHAHA” nangangasar pa nyang sabe.
Simula sa araw na yun ay meron nakong kaibigan, di ko akalaing magiging kaibigan ko tong kumag na toh. Kahit minsan inaasar nya ako, kahit minsan binibiro nya ako, kahit minsan nanggagago sya na realized ko na worth it naman pala maging kaibigan si James. Dahil sa lahat ng oras ay sya lang ang nandiyan para sakin, at sya lang din ang nakakaintindi sakin.
“Mama! tignan mo” dali dali akong bumaba papunta sa kwarto ni mama para ipakita sa kanya yung poster na free scholarship for college.
“Wow, Aiah free scholarship! nakapag register kana ba?” tanong sakin ni mama.
“Hindi pa ma, pero bukas magpapa register ako. Need lang naman mag take ng exam nila tapos pag nakapasa… Free college papuntang America aaaaaaaackk” Excited na sabi ko sa kanya.
“Pupunta kang America?” narinig ko yung boses ni James sa likuran ko.
“Yes James!” pinakita ko sa kanya yung poster.
“Hindi pwede”
“Huh? bakit naman?” tanong ko.
Laking pagtataka ko lang kase tinaasan nya ako ng boses habang sinasabi ang mga salitang yun.
“I-I mean… good for you” ngiti nya sabay yakap sakin ng mahigpit.
Ang weird ni James ngayon pero hinayaan ko nalang muna.
—–
Inaya ako ni James sa mansion nya, “Ang laki!” saad ko. Pero nung makapasok nako sa loob ay puno ng pagkagulat at panghinayang ang kalooban ko. Konti lang yung gamit sa loob tapos walang katao tao.
“Ikaw lang magisa?” hinawakan ko yung kamay nyang nanlalamig.
“Oo ako lang, both of my parents are busy” “Trabaho lang nila ang iniisip nila.” sabi nya na naiipit ang boses.
Niyakap ko si James para mapagaan ang loob nya sabay pinaupo “Paglutuan nalang kita ng paborito mo ha, dito kalang.”
Habang nasa kusina ako nagtitimpla ng sinigang bigla naman ako nakaramdam ng yakap mula sa likod ko.
“Aiah…” malambing na tawag nya sakin.
“Hmm… James?”
“Wala po” tipid nyang sagot.
Agad akong nakaramdam ng umaagos na luha sa balikat ko, umiiyak si James. Tatanungin ko sana sya kung ok lang ba sya pero mas humigpit ang yakap nya sakin kaya hinayaan ko nalang muna syang umiyak sa balikat ko.
—–
Dalidali akong tumatakbo papunta sa gaganaping exam. Jusko baka male-late nako huhu sayang! andun pa naman nakalaan yung kinabukasan ko. Kinabukasan namin ni mama. Kaya di pwedeng hayaan konalang ang opportunity na toh.
Bale nasa park na ako nun at tuloy parin sa pagtakbo nang bigla namang sumulpot yung bisikleta sa daanan ko. Napada ako sa lupa buti naman at di ako nasaktan.
Lumapit ako doon sa lalaking nakahandusay sa daanan.
“James!” nagulat ako kase sya pala yung nag bike na muntikan na akong ma bangga. “Anong ginagawa mo dito?” nagtatakang tanong ko.
“Ia-angkas sana kita papunta sa pupuntahan mo eh, ouch” hinawakan nya yung tuhod nya.
Ilang minuto nalang at maguumpisa na yung exam pero di ko din naman kayang hayaan si James na naka handusay dito eh.
“Aiah help, ang sakit huhu” natatawa ako sa kanya at nak-kyutan at the same time.
“tara nanga isakay na kita pauwi” tinulungan ko syang tumayo at dahan dahang pinaupo sa likuran ng bike.
“Hawak ka ng mabuti baka mahulog ka”
Sumunod naman ito sa sinabi ko sabay pumedal na.
Pumasok ako sa loob ng mansion nila sabay pinahiga si James sa sofa.
“Dito ka muna ha, wag kang malikot babalikan kita mamaya.” utos ko sa kanya sabay tumakbo na ulit papalabas.
Pagkarating na pagkarating ko sa loob pinigilan naman ako ng foreigner na teacher. Wala na baka tapos nanga.
“I’m sorry Miss but you’re 35 minutes late, you can’t take the exam anymore. Isa pa matatapos na yung exam maya maya.” aniya
Grabe yung pagkahinayang ko. Sinubukan pang pagaanin nung teacher ang loob ko pero wala parin.
Umuwi nako ng bahay at sinalubong naman ako ni mama.
Pagkaupong pagkaupo ko palang ay napaluha agad ako sa kanya kasabay narin ang paghagulhol ko.
“Aiah, ok lang naman yan eh. Meron pa namang next year diba?” kalmadong sabi ni mama habang pinapagaan nya ang loob ko.
Siguro pwede pa naman next year eh.
—–
Naisipan kong puntahan si James sa mansion nila kase di nako nakapunta kahapon kase aayoko namang nakikita nya ako na umiiyak at baka paniguradong magi-guilty sya.
“James?” tawag ko sa kanya pero di ko sya nahanap.
Sinubukan ko syang puntahan sa likod...

ng bahay nila at baka nandoon sya, tama naman ang hinala ko.
Pinanood ko si James mag shoot ng bola sa ring. Habang nagtatawanan sila ng mga kasama nya.
“Yan pala yung nasiraan ng paa” inis na sabi ko kay James.
“Aiah anong ginagawa mo dito?”
“Oh bat parang ikaw pa yung galet? pumunta ako dito para kamustahin yung kalagayan mo James!” galit na galit na sagot ko sakanya.
“Yung aksidente kahapon… lahat ng yon peke lang?” “Lahat ng yon ginawa mo para di ako makapag take ng exam?!” “Nandoon ang mga pangarap ko James! Nandoon lahat lahat!!!” sigaw ko sa kanya, halos mamamaos nako sa galit.
Unting unting tumulo ang luha ko dahil di ako makapaniwala sa mga sinabi nya.
“Nangangarap ka pala Aiah” humalakhak na sabi nya.
Unti unti itong lumapit sakin, nilapit nya rin yung baba nya sa may tenga ko para bumulong. “Anak kalang naman ng kasambahay.”
Sa sobrang galit ko sa kanya ay sinampal ko sya ng malakas na malakas kumpara doon sa sampal na natanggap nya dati sa classroom.
Napadapa sya sa lupa at lahat naman ng yun ay nasaksihan ng mommy nya.
“What in the name of gucci?!” lumingon ako at nakita yung mommy ni James na galit na galit na nakatingin sakin.
“Does your mother haven’t taught you how to treat other people well?” sabe nya na naka krus ang mga braso.
“How about you? Didn’t you teach your son how to treat people?” “Why did I even ask if you weren’t even here to teach your son” sagot ko pabalik. Akala siguro nila di ako magaling mag english? saksak nyu yan sa baga nyo.
Lumingon muna ako pabalik kay James sabay… “I hate you James, I hate you for life.”
Dali dali na akong umalis papalayo sa mansion na yon.
Hindi ko kayang makita yung mukha ng traydor na kumag na yun.
—–
Dalawang buwan ang makalipas ay hindi kami naguusap ni James. At bihira ko nalang din sya nakikita.
Nakakita ulit ako ng panibagong poster sa daan nung una hinayaan ko nalang muna dahil baka di naman kami pagpalain ng swerte, pero nung nakakita ulit ako ng magkatulad na poster ay doon ko nang napagpasyahan naisali si mama.
Food contest naman nito at hobby naman ni mama ang gumawa ng apple jam.
Kapag manalo ay may price na 3 million pesos at may chance na magtrabaho sa isang Malaking food company.
Pagkauwi ko sa bahay ay pinilit ko si mama na sumali. Nung una ayaw nya pero nung pinilit ko talaga sya pumayag na rin hehe.
Pinadala ko na yung pangalan nya para magapply at makasama sa cntest.
Sa sabado pa magaganap ang contest, so bale may isang linggo pa kami maghanda. Tinulungan ko si mama na gawin yung special recipe nya na apple jam, nakakapagod pero worth it naman toh sa huli diba?
Nag hire ako ng van at pinuno yun ng apple jam ni mama.
Dumating na yung araw na gaganapin yung food contest. Maagang umalis si mama para ayusin yung stall namin. Nagaantay ako sa driver na nag drive sa van pero di sya dumating.
Nung pumunta ako sa garage wala doon yung van. Nilibot libot ko yung buong lugar para hanapin yung van pero hindi ko talaga nahanap halos maniyak iyak nako sa kaba. Shutanginang buhay toh.
“Aiah asan na yung mga apple jam?” tanong sakin ni mama.
“Ma, nawawala yung van” malungkot na sabi ko sa kanya na pati sya ay nalungkot din sa binalita ko.
Nakatayo lang kami ni mama sa stall namin walang dala, habang yung ibang contestants naman ay naka handa na sa mga produkto nila.
Papunta nako sa mga judges para sabihin sa kanila na hindi na kami kasali ni mama, pero laking gulat ko nalang na may tumawag sa pangalan ko.
“Aiah! guess what I found your van” nakangising sigaw sakin ni James.
Biglang may mga maliliit na luhang namumuo sa mga mata ko. Tumakbo ako papunta kay James at napayakap sa kaniya ng mahigpit sabay tuluyan nang tumulo ang luha ko sa dibdib nya. “I miss you kumag, I-I hate you!”
Nakangisi lang ang mokong habang ginulo yung buhok ko. “Teka, pano mo nalaman? bat nasa sayo yung van?” tanong ko.
Bigla naging seryoso yung itsura nya “I’ll explain later, now go on. Your mom must be waiting”
Sinet-up na namin ni mama yung apple jam at nung oras na tinikman na ng mga judges napamangha naman sila sa sarap.
Minuto ang makalipas ay nagulat nalang ako nung pinahayag nila yung winner.
“Mama panalo tayo! mayaman na tayo mama.” masayang bati ko sa kanya habang napatalon.
Napaiyak naman si mama. Tears of joy.
Si James…
Bigla kong naisip si James. Hinanap hanap ko sya sa buong paligid pero wala sya. He left without saying anything…
—–
Dalawang linggo ang makalipas ay lumipat na kami ni mama sa isang malaking bahay. Hindi sya mansion pero sakto na rin iyon para samin.
Araw araw na ring umaalis si mama para magtrabaho sa isang malaking kumpanya at araw araw rin syang nakakatanggap ng orders dahil masarap yung apple jam nya.
Naalala ko pala na next week na yung gaganaping prom. Bigla akong napaisip kung pupunta ba doon si James.
Afford kona ngayon yung dress at cosmetics kaya wala akong problema doon ang iniisip ko lang ngayon ay si James.
—–
Masayang nagsisiyawan ang mga estudyante sa dance floor, habang ako naman ay nakaupo lang sa gilid pinagmamasdan silang lahat.
“Oh Aiah, ngiti naman jan oh”
“Isip mo si James noh? naalala ko yung sinabi mo na sino ba sya para isipin mo diba?”
“Wag mona masyadong damdamin yan, mahal ka non panigurado” nangangasar na naman yung mga kaklase ko dahilan para mapangiti ako ng malapad.
Oo nga noh, naalala ko yung sinabi ko sa kanila dati. Ang lungkot lang at di ko na nakikita si James ng tatlong linggo. Asan na kaya sya.
Lalabas lang sana ako para mag cr, di naman sa naiihi nako pero pupunasan lang yung mga luha ko baka kase magmukha nakong pennywise.
Nakaramdam ako ng yakap mula sa likod ko, ang gaan ng pakiramdam ko sobra. Lumingon ako para makita sya at di nga ako nagkakamali, si James nga yun.
“Hi manang” pabulong na pangangasar nya.
“Tara sayaw” pangyaya nya. Tinanggap ko naman yun at sumayaw na kami. “Congrats pala kay tita” bati nya.
“Bakit pala nasa sayo yung van?” tanong ko sa kanya.
Ngumiti lang ito “Pumunta lang ako to wish you, and your mother luck. Pero nung nakita kita na naghahanap sa van nyo agad ko namang natanaw yung driver na nagbabalak na tumakas dala yung produkto ng mama mo.”
“Kung gagawin mo naman pala yun eh bakit mo naman sinira yung opportunity na makapag take ako ng exam?” naiinis na tanong ko sa kanya. Papaalis na sana ako ng bigla nya akong hilain at yakapin ng mahigpit na mahigpit para di ako makawala.
“Kase alam kong kapag nakapasa ka, aalis ka papuntang America at ayokong iwan moko Aiah, I’m sorry for being so selfi-” di kona sya pinatapos magsalita at tinakpan na ang bibig nya gamit ang hintuturo ko.
“I don’t blame you for that James, all you have is me and you’re just afraid to lose me. Sorry… I don’t really hate you nagalit lang ako nun at nanghinayang kase malaking opportunity yun, pero kung sinabi mo lang sana pwede naman magbago ang isip ko maiintindihan naman din yun ni mama.” niyakap ko sya ng mas mahigpit pa sa yakap nya para mapagaan din ang loob nya, at napagdesisyunan ko rin kalimutan ang nakaraan.
Hindi ko alam na umiiyak pala si James, nasiponan nya tuloy yung gown ko. “What the heck James! ewww”
“Sorry na”
“Arghh I hate you, James!” naiirita kong sabe sa kanya.
“I love you too, Aiah” nakangiti nyang sabi habang pinupunasan yung gown ko.
Maya maya ay in-announce na nila ang prom king and queen, at kami yun ni James.
—–
Papunta ako sa mansion ngayon nila James kase nag plano kaming dalawa na mag jogging ng sabay.
Pagkapasok ko palang sa loob ay nakita ko yung parents ni James na may dalang mga maleta.
“Mom, Dad! don’t tell me you’re gonna leave me again?”
“It’s only a few months, son.” sabi ng mommy nya. “Don’t be so over dramatic” dagdag pa nito.
“Honey we’re gonna be late!” reklamo ng daddy ni James.
Agad naman akong sumingit sa usapan nila “James, you can live with me and my mom instead at least family mo din kami diba.”
Dahil doon sa sinabi ko agad namang naiinis ang mommy nya. HAHAHA satisfying naman eh.
Aatakinin na sana ako ng mommy ni James pero pumagitna na sya para protektahan ako. “Don’t you dare touch her.”
Mabilis na nag-impake ng gamit si James sabay hinila nako papalabas sa mansion nila.
—–
Maya maya lang ay pumasok na kami sa bahay at dinala ko rin sya sa sariling kwarto nya, alam kong darating ang araw na lalayas si James kaya anytime na wala syang mapuntahan pwede sya mag stay dito.
“Dito yung kwarto mo, you can decorate it whatever you want. At kung may kailangan ka, sabihin mo lang.”
Hatinggabi na yun at mahimbing na mahimbing ang tulog ko. Nagulat nalang ako nung may tumalon talon sa kama ko.
“Aaaaack James! anong ginawa mo dito?! Alis!” naiirita kong sabe.
“Umusog kanga! dito ako matutulog.”
“May sarili ka namang kwarto!”
“Sabi mo kung anong gusto ko diba?” nankangising sabe nito habang pumatong sakin at tinitigan ako.
“Arghh I hate you, James” nakangiting saad ko sa kanya.
“I love you too Aiah.” sabay hinalikan ako.