“Ha ha ha ha,”tawa ni carmela habang nasa isang kwarto ng mental hospital purong puti ang kulay niyon,at walang ibang gamit kundi ang kama,kumot at isang unan..nakasuot ito ng puting gown na pagmamay ari ng hoapital..
“Hu hu hu hu!”muling lumabas sa bibig nito..nakatingin ito sa bintana kong saan may bakal ang bandang labas niyon.sinadya upang hindi makawala ang isang katulad nya..
“Sinabi kona sa inyo magpanggap lang tayo ha ha ha!”
“Gag* bakit ka sumasagot hah?hindi ikaw ang kinakausap ko!”hiyaw nito sa unan na animoy tao kung ituring nya..
“Walang hiya ka!!!wag mo akong titigan …”muling bulyaw nito
“Sabing wag mo akong titigan.. “kinuha nya iyon at pinagsisipa at sinira,kinuha ang laman…
“Ha ha ha,
Hu hu hu hu…sinabi konanga sayo eeh,bakit kasi hindi ka nakikinig sakin huh?”dahan dahan syang lumuhod sa sahig at pinagdadampot ang mga nagkalat na mga laman niyong unan..
Wala na talagang pag asa ang babaeng ito.nabaliw na ng tuloyan.wala syang ibang masisisi kundi ang sarili dahil kasalanan nya naman itong lahat..
“Patawad!patawad hu hu hu,panay lamang ang iyak nito habang pinagpupulot ang mga nagkalat na bulak mula sa unan..
Nakakaawa na nakakainis kong tititigan mo.dahil ang babaeng nagpahirap kay sellina ay narito ngayon sa kwartong ito kung saan sya lang mag isa at nakikipag usap sa unan…
“Manang Eding anung uras ba darating ang amo mo?”iretang tanong ni Mira sa matanda nakakabalik lamang ng sala,pinagtimpla nya kasi ang dalawang bisita ng guyabano juice.alam nya kasing ito ang paborito ni Mira,maging si sellina nga iyon din ang gustong inumin palagi..
“Eh maam tinawagan kona po si sir Demon,pauwe naraw po sila maam!”yukong turan nito hanang hawak ang tray na pinaglagyan ng mga baso..
“Manang!kelan pa nakatira sa mansyong ito si Sellina?”tanong ni Enrico habang pinagmamasdan ang kabuuan niyong lugar.namamangha ito sa ganda ng mansyon.mamahalin kasi ang lahat ng naroon..kung maganda ang mansyon nila..mas nakakamangha ang lugar na ito..
“Bale mag aanim na buwan na po sir!”
“Hindi ba sya nalulungkot dito?i mean,syempre napakalaki nitong bahay at wala naman syang makausap na iba maliban sa inyo!”
“Masaya naman po sya …..
“Pa?anu bang pake alam natin sa sellina nayan?bakit puro nalang yata si sellina ang itinatanong mo?”sabat ni Mira dahil sa eritang nararamdaman
“Anak..ala…..
Ngunit hindi nito natapos ang nais sabihin sa anak,na nasa tabi lamang dahil biglang pumasok ang dalawang tao..
Mula sa labas…
Seryuso at walang bahid ng ngite ang kanilang mga labi..nakahawak sa braso ng lalaki ang katabi nitong babae na nakabistida..halatang halata na ang umbok sa tiyan nito na ikinagulat ni Enrico.hindi kasi nya iyon napansin noong nagpunta ito sakanila..
“Good afternoon Demon Iho,
Good afternoon Sellina……anak!”ang huling salita nitong binanggit ay mahina lamang ngunit narinig parin ito ng mga naroon..
“What did you say pa??”
Ngunit hindi nya binigyan pansin ang anak na nasa tabi,dahil naglakad ito palapit kay sellina ..
“A-anak?”habang naglalakad tumutulo ang luha nito,na ikinagulat at ipinagtataka naman ng babae..
“Pa?whats the meaning of this??”lumapit si mira sa ama at humawak sa kamay..pinipigilan nyang lumapit ang ama sa babae..
“Si Sellina…sya,sya ang kakambal mong nawawala mira!”gulantang ang lahat maliban kay Demon na seryuso lamang ang mukha..hindi na sya nagtataka dahil alam naman agad nito na iyon ang punta ng mag ama sa bahay nya..
“A-anu hu??”hindi makapaniwalang tanong ni sellina
“Anak!ako ang papa mo,ako ang tunay mong ama!..”humawak sya sa kamay ng anak ngunit
“Sir!hindi ko hu kayo kilala kaya paano hung kayo ang ama ko?patay na po si dad,kaya pwde hu ba,kung parte ito ng kalukuhan ng anak nyo.maari na kayong umalis…”walang makikitang kahit na anung emosyon sa mukha nito..
“Anak ito ka ooh!ito ka noong 1taon kapa lamang,ang araw kung saan nakita ka ng iyong kinilalang mga magulang sa pick uptruck nila.”ipinakita nya ang larawan nito..at ito ang sulat ng iyong kinilalang ama,nasa likod nito anak..
Kinuha iyon ni sellina,
sya nga iyon
oo,!ngunit ngayon lamang nya nakita ang larawang iyon…ang alam nya nasa dad nya ito.paanong napunta sa lalaking ito.
“Paano nyo hu nakuha ito?”nagtataka sya habang pinagmamasdan ang likorang bahagi ng larawan
“Nakuha ko iyan ng magpakilalang anak ko raw ang pinsan mong si carmona,kasama ng kanyang ina at isang kapatid.ibinigay nila iyan saakin.upang magpanggap na anak ko.ngunit nalaman korin,noong magdonate ako sayo ng dugo sa hospital..”habang nagsasalita ay tumutulo ang luha nito,habang si mira ay natutulala lamang sa likod nito habang pinagmamasdan at pinakikinggan ang mga rebilasyon ng ama,
“Ka-kayo hu ang nagdonate ng du-go?”tumingin sya sa katabing lalaki na hindi makikitaan ng kahit na anung emosyon…
Siguro gusto nyang magtanong kong totoo ba ang mga sinasabi ng kaharap nito
“Pa?sabihin nyong nagbibiro lang kayo,please!!wag si sellina pa!hindi sya pwedeng maging kakambal ko..hindi maari pa!!!”hiyaw nito..
Ngunit wala sa babae ang atensyon ng ginoo kundi sa babaeng kaharap nito..
“No!!this is emposible…!!!!”muling hiyaw nito
“Hindi hu,hindi hu ako ang anak ninyo.sya?sya ang kakambal ko sabi nyo?noo..hindi ako naniniwala!no!umalis na hu kayo…”tumutulo narin ang mga luha nito na kanina pa nyang pilit na pinipigilang pumatak..
“Anak!ako ang papa mo…maniwala ka sakin almira,ikaw ang kakambal ni mira ikaw si...
bat iba iniisip ko π€ haysst ang dumi ng utak yawa ππππππππ
hahaha nainggit ka sellina yan tuloy ikaw kasi ehh hahaha diko mapigilang hindi tumawaπππππππ