STRANGERS TO LOVERS
CHAPTER TWO
Home
Drake
Huminga ako nang malalim bago ako bumaba ng sasakyan ko. Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko at pumayag akong sumama sa akin si Anna. Basta nang makita ko siya ay nakaramdam ako na dapat ko siyang tulungan.
Hindi ko naman naisip na sasama siya sa akin.
Napatingin ako kay Anna na nakatayo pa rin sa tabi ng sasakyan ko at nakatingin sa bahay ko. Mukhang hindi niya inaasahan na sa ganitong bahay ako nakatira.
Tumingin ako sa bahay ko. Naiintindihan ko naman kung hindi niya gusto ang bahay ko. Taga Manila siya, sanay siguro siya sa magandang bahay.
Gawa sa kahoy ang bahay ko at may silong iyon. Katulad ng mga sinaunang mga bahay na may silong. Minana ko pa kasi ito sa Lola ko, kaya hindi ko pinagiba at pinalitan ng makabagong design.
Minsan naririnig ko ang mga tao rito na tinatawag na haunted house ang bahay ko. Pero para sa akin, maganda ang bahay ko. Nandito ang mga alaala ng pamilya ko kaya masaya na ako dito.
“Welcome to my home,” nakangiti kong sabi kay Anna.
Bahagyang nakanganga ang kanyang labi. Tingin ko nga ay mas naging kaakit-akit ang mga labing iyon. Oo, mula ng makita ko siya, ang mga labing iyon na ang una kong napansin sa kanya. Natural na mapula kasi at ang s*xy tingnan. Para bang palaging kang ma*akit h*malik sa labing iyon.
“I-ito ang bahay mo?” Hindi makapaniwalang tanong niya sa akin saka siya lumingon sa akin.
Hindi ko maiwasang mapa-irap. Mayaman nga ito. Mukhang mag-iinarte na naman siya.
“Oo, iyan ang bahay ko,” walang gana kong sagot sa kanya.
“Oh my gosh! Mukhang maraming mosquitos!” Nahihintakutan niyang sabi.
Nanlalaki ang mga mata kong napatingin sa kanya. Iba din talaga ang isang ito! Makikitira na nga lang, manlalait pa ng bahay.
Hindi ko talaga maisip kung bakit pumayag akong sumama ang babaeng ito sa akin. Siguradong sasakit na ang ulo ko sa isang ito.
“Makikitira ka lang, kaya shut up ka na lang,” nakasimangot kong wika at saka nauna ng pumasok sa bahay ko.
Sumunod naman siya sa akin. Hindi ko na din siya nilingon pa baka lalo lang akong mainis. Bulong pa rin kasi siya ng bulong.
Inihagis ko ang susi ng sasakyan at bahay ko sa center table at saka pabagsak na naupo sa mahabang upuan na gawa sa kahoy. Pakiramdam ko ay pagod na pagod ako. Sino ba naman ang hindi mapapagod?
Ilang oras kaming bumyahe galing sa Manila. Ilang oras din akong hindi makagalaw sa kinauupuan ko. Gawin ba naman akong unan ng babaeng ito.
Parang na stiff neck pa yata ako.
Hinihilot ko ang leeg ko nang pumasok si Anna. Hatak-hatak niya ang malaki niyang maleta. Mukhang hirap na hirap siya sa pag hatak sa maleta niya.
Napakunot ang noo ko. Bakit ba kasi maleta ang bitbit ng babaeng ito? May maleta na meron pang backpack na bag. Pinapahirapan lang niya ang sarili niya sa mga bitbit niya.
“Dinala mo ba lahat ng damit mo?” Hindi ko na mapigilang tanong sa kanya.
Nayayamot na tumingin siya sa akin matapos niyang mailagay ang kanyang maleta sa tabi ng pang-isahang upuan.
“No, kaunti lang ang dala ko”
Napamaang ako. Kaunti pa ba iyan? Ang laki ng dala niyang maleta, tapos kaunti lang ang laman niyon?
Napailing na lang ako. Humiga ako sa upuan at ipinatong ko ang isa kong braso sa aking mga mata. Gusto ko na munang matulog dahil sa pagod.
Sa dami ko ba namang inasikaso sa Maynila. Tapos nagpaikot-ikot pa ako doon, talagang mapapagod ako. L*ntek naman kasi si Julie, ang galing magtago.
“Where’s my room?” Pukaw sa akin ni Anna.
Tumingala ako at tiningnan siya. Nakatingin din pala siya sa akin. Mukha pa siyang kanina pa naiinip.
“Wala kang room. Dito ka matulog sa sala,” halata sa mukha niya ang pagkagulat at hindi paniniwala sa sinabi ko. Halatang hindi sanay sa ganitong pagtrato sa kanya.
Gusto ko sanang tumawa kaso baka magalit na siya. Teka, ano naman kung magalit siya? Hindi ako dapat mag-alala dahil nasa pamamahay ko naman siya.
“Seriously, Drake?” Kunot ang noo niya.
Tumango ako at saka muling ipinikit ang aking mga mata. Hindi ko kasi matagalang nakatingin sa kanya. Gusto ko talagang tumawa.
Narinig ko na lang ang pagpapadyak ng mga paa niya. Ilang sandali pa ay narinig ko siyang naglakad.
Iminulat ko ang isa kong mata at sinilip ko siya. Papunta siya sa labas ng bahay. Aalis na kaya siya?
Napatingin ako sa kinalalagyan ng maleta niya. Nandoon pa naman ang maleta niya. Hindi naman niya siguro iiwan ang gamit niya dito at saka sa layo ng bahay ko sa luwasan, siguradong aabutin siya ng isang oras bago makarating sa main road.
Inayos ko ang pagkakahiga ko sa upuan at muli kong ipinikit ang aking mga mata. Bahala na nga siya. Pagod ako. Ayokong mag-isip at mamroblema sa kanya.
Naalimpungatan ako nang maramdaman ko ang marahang pagpindot-pindot sa pisngi ko. Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko. Ang sarap ng tulog ko tapos may isturbo.
Mabilis akong napabangon nang bumungad sa akin ang mukha ni Anna. Muntik pa akong mahulog sa upuan dahil sa pagkabigla.
Muli ko siyang tiningnan. Nakasimangot siya sa akin. Siya pa talaga ang may ganang sumimangot. Ako na nga itong inisturbo niya, sisimangutan pa ako.
“Hoy, mukha kang ewan dyan,” inis na wika niya.
Napakurap-kurap ako. Unti-unti...

ay mawala na talaga ang antok ko. Bakit ko nga ba inuwi ang babaeng ito?
Nayayamot na tinitigan ko siya.
“Bakit ka ba nangiisturbo ng tulog?”
“Nagugutom na ako,” nanunulis ang labi niyang reklamo, habang nakayakap sa tyan niya.
“Eh di kumain ka!” asik ko sa kanya.
“Wala kang pagkain!” Sigaw niya.
“Sinisigawan mo ako?” Nanlalaki ang mga mata ko sa pagkabigla.
“Nagugutom na nga kasi ako,” nagpapadyak niyang sabi.
“Magluto ka kung gutom ka na”
Natigilan siya at saka muling napasimangot. Para siyang batang inaway.
“I don’t know how to cook,” mahina niyang sabi.
Hindi makapaniwalang tinitigan ko siya. Hindi siya marunong magluto? Kababaeng tao, hindi marunong magluto? Ano bang pinaggagagawa nito sa buhay at wala itong alam sa pagluluto?
“Don’t look at me like that,” nakalabi niyang sita sa akin. “I hate kitchen kasi mabaho doon at saka hindi por que babae ako, kailangan ko ng matutong magluto”
Lalo akong hindi makapaniwala sa sinabi niya. Hate niya ang kitchen dahil mabaho doon? Baka hindi naglilinis ng kitchen kaya mabaho. Hindi din siguro siya naglilinis ng bahay kaya mabaho ang naaamoy niya.
“Kahit sana basic na lutuin marunong ka. Hindi din por que mayaman ka, hindi mo na kailangang matutong magluto. Paano kung walang magluluto para sa’yo? Hindi ka na kakain?”
“Im really hungry!” Nagmamaktol na sabi niya. Sumipa-sipa pa sa sahig ang mga paa niya. Para siyang walang narinig sa mga sinabi ko.
Napabuntong-hininga na lang ako. Ano ba naman itong napasok ko?! Matinding sakit sa ulo. Ang tahimik kong buhay, masisira pa yata ng babaeng ito.
Wala na akong nagawa kundi ang tumayo at pumunta sa kusina. Hindi pa rin kasi tumitigil sa kakaatungal si Anna. Naririndi na ako.
Kinuha ko sa ref ang karne at mga gulay na pangsahog sa sinigang na baboy. Nagsaing muna ako bago ko muling binalikan ang mga inilabas ko sa ref at inayos iyon.
Abala ako sa paghihiwa ng mga pang sahog ng marinig kong tinatawag ako ni Anna. Hindi ko siya pinansin. Ilang sandali pa ay nasa bungad na siya ng kusina. Nakatakip ang isa niyang kamay sa ilong at bibig niya.
“Wala ka bang t.v?” Tanong niya.
“Wala”
“Radio?”
“Wala”
“Bakit wala kang t.v and radio? Lahat ng bahay may ganoon. Ano ka sinaunang tao?”
“Bakit wala kang alam sa pagluluto?” Balik ko sa kanya.
“Anong connection non?”
Ipinikit ko ang mga mata ko at huminga ako ng malalim. Relax. Relax lang Drake.
“Pwede maupo ka lang doon sa sala at manahimik?”
“Okay. Fine,” tumalikod siya at muling bumalik sa sala. Pero ilang sandali ay narinig ko na naman siyang nagsasalita.
“Where’s your c.r ba? Nawiwiwi na ako,” lukot ang mukhang sabi niya.
“Sa baba. Sa likod-bahay”
Mabilis siyang umalis sa harapan ko. Huminga ako ng malalim. Ilang beses ba ako hihinga ng malalim ng dahil sa babaeng iyon?
“Drake! May snake dito sa c.r!” Rinig Kong sigaw niya.
“Argh!” Inis kong usal. Binitawan ko ang kutsilyong hawak ko at saka lumabas ng bahay.
Mabilis ko namang narating ang banyo, kaagad akong kumatok ng sunod-sunod sa pinto. Nang buksan niya ang pinto ay nakita ko siyang nakatayo sa ibabaw ng inidoro. Sisitahin ko sana siya, kaso ‘yong ahas ang kailangan kong unahin.
“Nasaan ang ahas?”
“Nandyan sa sahig”
Yumuko ako para tingnan ang sinasabi niyang ahas. Hindi ko alam kung tatawa ako o magagalit kay Anna. Dahil sa isang uod, sumisigaw na ng ahas ang isang ito. Alam ba niya kung ano ang itsura ng ahas?
Muli ko siyang tinignan. “Hindi iyan ahas,” walang gana kong sabi sa kanya.
“Oh my gosh! Ano yan?”
“Uod lang iyan,” pumasok ako sa loob ng banyo at saka ko kinuha ang walis tingting sa gilid ng pinto. Winalis ko palabas ang uod na sinasabing ahas ni Anna.
Napailing-iling ako matapos kong alisin ang uod. Kailangan ko na yatang magpagawa ng bagong banyo. Matagal na kasi itong banyo sa likod bahay namin. Hindi sementado ang sahig kaya maraming gumagapang papasok dito.
“Alam mo, kailangan mo nang magpagawa ng bagong banyo,” sabi ni Anna sabay lahad ng kamay niya sa akin. “Help me bumaba dito”
Inabot ko na lang ang kamay niya at inalalayan siyang bumaba sa inidoro. Nang makababa na siya ay nauna na akong lumabas at bumalik sa kusina.
Ngayon pa lang sakit na siya sa ulo. Paano pa kaya kapag tumagal siya dito? Kailangan ko siyang mapaalis dito.
Matapos naming maghapunan ay ako pa rin ang nagligpit ng kinainan namin. Pagkatapos kasing kumain ni Anna ay umalis na siya dito sa kusina. Hindi niya yata naisip na nakikikain lang siya.
“Wala talaga akong room?” Magkasalubong ang mga kilay na tanong sa akin ni Anna.
Umiling ako. “Walang extra room dito.”
Nakita kong umikot ang mga mata niya. Hindi ko na lang pinansin baka humaba pa ang usapan namin.
“Wala ka namang kasama dito. You have two rooms, tapos sasabihin mong walang extra room”
“Hindi para iyan sa’yo. Hindi ko naman sinabi na sumama ka sa akin dito sa bahay ko. Kung gusto mong makatulog ng maayos, ihahatid na lang kita sa hotel sa bayan”
Napa tuwid siya ng upo. Parang natakot siya sa sinabi ko.
“Huwag na. Okay na ako dito sa upuan,” nanunulis ang ngusong sabi niya.
Umiiling na iniwan ko siya sa salas. Mukhang desidido talaga siyang mag-stay dito sa bahay ko. Pero hindi talaga siya pwedeng matagal dito. Kailangan kong makaisip ng paraan na mapaalis si Anna.