TRUE LOVE WILL MAKE A WAY
CHAPTER 1
“Juanito, mahal na mahal kita at asahan mong sa kabilang buhay ay mamahalin parin kita,” mga salitang kay hirap ng bigkasin.
“Marites lumaban ka! hindi pa dito magtatapos ang lahat!”wika ni Juanito na ngayon ay umiiyak sa aking harapan.
“Juanito hindi ko na talaga kaya, paalam mahal,” wika ko at doon na dumilim ang lahat.
—
“Hoi!! Marites bangon kana diyan baka malate kapa ngayon sa school mo. Tandaan mo first day ngayon,” sigaw ni Mama sa akin at grabe para yata akong nabingi at grabe Akala ko talaga totoo na yon, panaginip lang pala. Hayst kababasa ko talaga nito ng Iloveyousince1892 kaya pumasok sa isipan ko si Juanito, putik ako patalaga yong namatay sa panaginip ko, buti nalang dahil ginising ako ni Mama kundi baka magkatotoo talaga na mamatay ako doon sa panaginip ko.
Sa totoo lang palagi ko talagang napapanaginipan ang isang lalaki at tinatawag niya akong Marites ngunit yong mukha kase niya doon sa panaginip ay blur.
“Ma pasok na ako sa school,”wika ko at kaagad...

na humalik sa pisngi ng aking Ina.
Dali-dali na akong sumakay sa jeep at pagdating ko sa school ay grabe na mangha ako dahil sa sobrang laki nito.
Papasok na sana ako sa Gate ng biglang may bumusina sa likuran ko. Hayst oo nga pala unibersidad ang school na ito kaya mga estudyante ay mayayaman at ang iba ay may mga sariling kotse talaga.
“Hoi! Babae magpapakamatay kaba?” tanong ng isang boses na parang pamilyar kaya lumingon ako at—
Tila huminto ang mundo ko sapagkat wahh!! napakagwapoo niya pero hindi din ako papatalo noeh.
“Hoi may pangalan ako! at isa pa hindi ako magpapakamatay,”sigaw ko sa kaniya at inirapan lamang ito, gwapo siya pero mas maganda ako.
Lalakad na sana ako ng biglang sumakit ang ulo ko, nahihilo ako at parang may kung anong mga bagay na lumilipad sa isipan ko.
at doon nakita ko ang mukha ni Juanito na umiiyak at niyugyog ang katawan kong walang buhay . Pero bakit kamukha niya ang lalaking nakita ko ngayon lang?
Comment for the next
Words by @Starlit✍️