By Twin_Luna
[ MAYA’S POV ]
I don’t know what’s got into me kung bakit sa pangalawang pagkakataon napunta na naman ako sa isang kahiya-hiyang sitwasyon. Argh! What a day.
Ikaw ba namang, bigla mo nalang mamamalayang magigising ka sa isang hindi familiar na lugar at mapunta ka sa isang situation na hindi katanggap-tanggap dahil sa katangahan at pagiging naíve mo, dahil hindi mo kaagad napagtanto ang isang bagay na magdadala pala sa iyo sa isang kahihiyan. Sh*t!
Nang araw na nangyaring sa clinic ako ng school nila Shianna nagising pagkatapos mandilim ang aking paningin dahil sa isang bagay na napagtanto ko, ay agad-agad rin akong umalis kasama ang lukaret kong anak na naging puno’t dulo ng lahat ng naging katangahan ko. At hindi na lamang pinansin pa ang akmang pakikipag-usap pa sana ng binatang nagpakilalang guro ng anak ko na syang talagang sadya ko sana sa pagparoon. Ngunit dahil hindi ko kaagad sya nakilala at nalaman ang totoo, I felt betrayed kahit hindi naman nararapat dahil nga sa isang pagkakamali. At naunawaan ko ang lahat nang marinig kong mag-usap ang dalawa habang ako’y nakahiga parin sa clinic bed at nagpanggap na kasalukuyan paring walang malay. Pero ang totoo, naulinigan ko ng buo ang pinag-uusapan ng anak ko at nang new teacher nito kuno. At doon ko nga nalaman na nagsinungaling lang pala sa akin si Shia. Kuu, ang batang yun talaga nasobrahan na sa talino at nagawa naring mag-imbento ng kwento na puros naman kalokohan! *Sighed*
Ako tuloy ang napapahiya at nalalagay sa alanganin dahil sa kapilyahan at kalokohan nya. I hissed.
At para pagtakpan ang nadarama kong hiya, nagpanggap akong walang kaalam-alam, at pagkatapos magpasalamat sa binatang sya palang nagdala sa akin sa clinic, ay agad akong nagpaalam dahil narin sa sobrang pagkailang.
And everytime I remembered that incidence, hindi mapigilang mag-init ang aking pisngi at pumula ang aking mukha dahil sa pinaghalong hiya’t inis. Ehhh…!
“Nelson, here’s the order of Mr. Vegas for his wife. So, make it sure it won’t ruin the arrangement for the surprise. Got it?”
“Yes, Miss Maya!”
Tugon pa nito pagkatapos kong iabot sa kanya ang flower arrangement na nasa dalawang malaking basket na ako mismo ang nagdesign matching with one box of cake for the surprise birthday gift of Mr. Vegas for his wife, and one of my suki! Naisipan kasi ng matanda na icelebrate nila ang birthday ng wife nya na silang dalawa lamang in a romantic way. Ang sweet hindi ba? Sana all my forever! Hmp! Mahahanap ko rin yung akin noh. Nagkataon lang kasi na naging tanga ako pagdating sa pag-ibig sa unang pagkakataon at puso ang pinairal at hindi isip. Kaya I’ll make sure na sa pangalawang pagkakataon ay isip naman ang pagaganahin ko para hindi na palaging nasasaktan ang puso ko. Ahmp.
(Fast forward…)
*TING!*
“Welcome to Mayana’s Paradise Garden—*singhap* W-what can I help you, S-sir?”
That’s what I hear from Myra one of the saleslady, but I didn’t bother to look at them to find out who’s our customer at that time. Sa dami ba namang nagdadagsaan para bumili ng flowers sa shop namin, halos hindi ko na mamukhaan ang mga ito. At ang tauhan ko na lamang ang bahala sa pag-aasikaso sa kanila, kaya I decided to go back to my mini office nalang to make some calls to my house to check Shianna if how’s she doing right now. Grounded kasi ang isang ‘yon ngayon at pinagbawalan kong lumabas kahit kasalukuyan ngayong walang pasok o klase sa school. At dahil nga iyon sa mga ginawa nyang kalokohan nitong nagdaang araw. Hmp! Nakakaimbyerna naman talaga kasi ng ginawa ng lukaret na’yon. Kaya nga bahala sya dyang maburyo at tuluyang mainip na nasa bahay lamang at ginagawang mag-isa ang mga assignments and activities nya. At iyon nga ang parusa ko sa kanya. Pero hindi naman ako nababahala na basta na lamang maglalakwatsa o lalabas ng bahay nang mag-isa ang batang ‘yon, dahil kasama naman nito ang Mama2 nya na kararating lang galing ng probinsya kahapon.
Dahil hindi ito nagpasabing basta-basta na lamang uuwi, kaya nasorpresa talaga kami pagkagaling sa school. Kaya nagawa naming mag-ina na isantabi muna ang hindi pagpapansinan at hindi pagkakaunawaan dahil nga sa nangyari. Nakatikim na naman kasi sa akin ang lukaret ng sermon habang bumabyahe kami pauwi. And I’m so thankful at the same time dahil payapa akong makakapagtrabaho kinabukasan ng walang asungot na batang mangungulit sa akin sa shop. Dahil kailangan ko rin kasi syang dalhin palagi sa shop kapag walang pasok sa school, dahil wala naman kasi akong mapaghahabilinang mag-aalaga at titingin sa malikot at makulit na batang ‘yon. Mahirap narin kasing magtiwala sa panahon ngayon kaya hindi na ako kumuha pa ng yaya para sa anak ko kahit kaya ko naman silang swelduhan. Total kaya ko pa naman eh, kaya kung may pagkakataon ako na lamang ang gumagawa ng lahat. At para nga mabantayan ang bata dinadala ko na lamang sya sa tuwing papasok ako sa work. Ngunit dahil nariyan ngayon ang lola ko na kapatid ng nanay ng namayapa kong inang. Napanatag narin ulit ang loob ko dahil alam kong hindi mapapabayaan ang junakis kong yun. Kahit minsan naiinis rin ako dahil nagagawa parin ng matandang yun na i-spoil ang anak ko kahit pinagsasabihan ko na’t pinagbabawalan. Kaya yan tuloy lumalaki palagi ang ulo. Tss! But I have nothing to do with it, kundi ang magpasalamat nalang dahil alam kong mahal na mahal lamang nito ang apo nya sa tuhod mula sa kapatid nyang namayapa narin.
At pagkatapos ko ngang matawagan at kumustahin ang maglola, parang gusto ko pang mapasimangot dahil nalaman kong masayang-masaya pa ang loka-loka kong anak. Dahil imbes na puro reklamo nito ang maririnig ko buhat sa kabilang linya na madalas nitong gawin kapag naiiwan, puro masasayang halakhak at tawa lamang nito ang naririnig ko at nagagawa pa nitong ibida ang mga ginawa nilang activities ng kanyang Mama2. Na kesyo ganito ganyan. Nagbake pa raw sila nito pagkatapos nyang matapos ang mga lessons nya at kung anu-ano pa. Kitam, kapag dalawa lang silang maglola ang naiiwan sa bahay ay parang hindi na ako kailangan pa ng anak ko. Anebeyen nekeketampo nemen. Pabebeng naisaloob ko na lang pero charot lang!
Anyways, pinabayaan ko na lang dahil ikinaluwag rin yun ng aking dibdib. Sa kaalamang hindi nag-iisa at malungkot ang aking anak ay masaya’t kontento narin ako.
At matapos ngang makipagtelebabad sa aling maliit. Nagtungo kaagad ako sa labas para icheck ang mga ginagawa ng tauhan ko at para narin tulungan sila kung sakaling nangangailangan pa sila ng magaassist sa mga customer na hindi kaagad nila naaasikaso. And yes, hindi porket ikaw na ang boss ay hindi ka na lamang basta gagalaw at basta na lang mag-uutos ng kung anu-ano sa mga tauhan mo at mababa sayo. Ang totoong pagiging boss ay dapat magawa mong ipakita sa mga tauhan mo na very efficient ka at dedicated sa iyong trabaho para naman maging inspired rin sa pagtatrabaho ang mga empleyado mo. That’s how real entrepreneur works!
“Jelly, naubusan na ba tayo ng stuck ng blue roses? Bakit wala na akong makita rito?”
Pagtatanong ko sa isa kong crew na isa ring saleslady ng mapuna kong ubos na ang stuck na nakalagay sa isang estante.
“A-ah eh, Ma’am—”
“Miss Maya or Maya na lang hindi ba? We’re families here so don’t be too formal.”
Nakangiting paglilinaw ko pa nang balingan ko ito. At tanging napapakamot naman ito sa kanyang ulo na alanganin akong nginitian.
“Aheheh… k-kayo po, pasensya narin po at nakakaligtaan ko. Napakabait at napakabuti niyo po talaga, M-miss Maya. Hindi po kayo katulad ng ibang nagiging amo namin na palaging nakasigaw at basta na lamang utos ng utos. At talagang naiiba po kayo kasi ayaw na ayaw niyo pong inaadress namin kayo as our boss. Dahil pantay-pantay po ang turing ninyo sa amin.”
Nahihiya pang pahayag nito habang nakayuko. And I’m kinda flattered and so touched bcoz of what she said.
“Ito naman nambola pa. Pero sabi ko nga diba, magkakaibigan tayo rito. At hindi porket ako ang amo ninyo ay dapat niyo na akong galangin ng sobra at ipakitang nakatataas ako sa inyo. Ang gusto ko, kung anong ginagawa ng mga empleyado ko ay ganun din ako. So, anyways, h’wag na nga tayong magdrama rito.”
Natatawang pag-iiba ko na lamang sa topic dahil baka mapahaba lamang ang usapan at magkaiyakan pa ng wala sa oras. Sensitive pa naman ako masyado.
“Oo nga po pala Ma’am— ay este Miss Maya. Iyon pong natirang one dozen of blue roses ay pinakyaw nang lahat nung nahuling customer. At hindi po kayo maniniwala,”
Tila kinikilig...