WALA TALAGANG SECOND CHANCES SA PAG-IBIG
(5)
CHAPTER TWO
________________________________________________
Nagtatakang napatitig si Kristine kay Catherine pagkatapos siya nitong gawaran ng malakas na sampal. Wala kase siyang matandaan na nagawang masama upang pagbuhatan siya nito bigla ng kamay. “Ma’am mawalang galang na ho pero hindi ho ata tama yang ginawa niyo, hindi ho kinukunsinte dito ang ganyang uri ng karahasan.” sita ng guwardiya kay Catherine kaya ito naman ang binalingan ng babae. “Wag kang maki-alam dito kung ayaw mong mawalan ng trabaho!” Dinuro-duro pa ito ni Catherine.
Sasagot pa sana ang guwardiya subalit maagap na itong pinigilan ni Kristine. Kilala niya ang kapatid at alam niyang tototohanin nito ang pagbabanta nito sa guwardiya. Malawak ang impluwensya ng pamilya ni Carlo, kaya hindi magiging mahirap dito na makakuha ng koneksyon sa pamahalaan ng eskwelahan.
“Ano bang problema mo ate?” tanong niya sa kapatid. Napansin ni Kristine ang paparaming mga tao na nakiki-usyoso sa nangyayari. Karamihan sa kanila mga sundo na naghihintay sa paglabas ng kanilang mga estudyante. Kaya hangga’t maaari nais maiwasan ni Kristine na mas lumala pa ang pag-ieskandalo ng kapatid. Hindi ito magiging maganda sa reputasyon niya bilang guro.
“Anong problema ko?” ulit ni Catherine. “Ikaw ang problema ko!” hindi agad naka-imik si Kristine dahil hindi niya talaga maintindihan ang pinagmumulan ng ate niya.
“Treat this as my first and last warning Kristine. Layuan mo si Carlo kung ayaw mo ng mas malaking gulo.” nakapameywang nitong sabi bago iniwan ang napangangang dalaga.
Wala ng ibang nagawa si Kristine kundi ang ihatid nalang ng tingin si Catherine hanggang sa tuluyan na itong mawala sa kanyang paningin. Nahulog siya sa malalim na pag-iisip patungkol sa sinabi nito na may kinalaman ang dating nobyo.
“Layuan si Carlo?” tanong niya sa sarili. Saan naman kaya nakuha ng ate niya ang ganitong klase ng tanong. Samantalang ilang taon na silang hindi nag-uusap ni Carlo. At ang huling pagkikita pa nila ay nangyari pa noong ikinasal ang dalawa. Sumagi tuloy sa isipan ni Kristine ang posibilidad na mayroong pinag-awayan ang mag-asawa. Ngunit ang pinagtataka niya ay kung anong kinalaman niya gayong malayo at nananahimik naman siyang mag-isa.
Babalik na sana si Kristine sa kanyang klase nang bigla siyang mapahinto matapos tawagin ng pamilyar na boses ang pangalan niya. Pumihit siya pabalik upang harapin ang may-ari ng tinig.
“Can I have a few of your seconds, Kristine.” ani ni Andrei. “Ikaw pala Mr. Santillan.” wala sa loob niyang naisagot. Pagkatapos kase ng mga nangyari, hindi parin siya halos nakakabalik sa sariling wisyo. Marahil napansin din ito ni Andrei kaya nabura ang suot nitong ngiti sa mukha. “Exhausting ba ang araw mo?” tanong nito. “Medyo.” matipid niyang sagot.
“What happen to your cheek, medyo namumula at parang may bakat pa-”
“May sasabihin ka diba Mr. Santillan.” putol agad ni Kristine sa lalaki saka iniiwas ang namumulang pisngi sa paningin nito. Ayaw niya na kase itong pag-usapan at isa pa,wala rin namang kinalaman si Andrei sa nangyari. Mabuti nalang at naunawaan naman siya nito.
“Ah, yes meron nga.” hindi siya kumibo, hinintay niya lang ang susunod nitong sasabihin. “Napag-isipan mo na ba yung dinner na inaalok ko?”
Napatingin siya kay Andrei. Nagsusumamo ang mga mata nitong sinalubong ang titig niya. Noong makalawa pa nga pala ito naghihintay sakanyang magiging tugon. Sa dami kase ng mga lesson plan na kinailangan niyang tapusin, nawala na sa isip ni Kristine ang tungkol sa bagay na ‘to.
Pero anong sagot naman ang maibibigay niya ngayon sa lalaki? Literal na kakatapos lang siyang sampalin at pagbantaan ni Catherine kaya nakasadsad pa sa kasalukuyan ang kanyang moral.
“Ano kasi Mr. Santillan, hindi ko pa ito napag-iisipan.” pagtatapat niya. Bigla naman siyang nakaramdam ng konsensya nang makitang bumagsak ang mga balikat ng lalaki.
“I see.” sabi nito. “Well, at least...

hindi parin no ang sinasagot mo. Don’t worry, kaya ko namang maghintay.”
Napangiti siya dahil sa pagiging maunawain ni Andrei. He really seems a good and a decent man kaya marahil nagiging sobrang unfair na siya rito. Tumingin si Kristine sa suot na relo, sampung minuto pa bago mag-uwian ang mga estudyante. Nagpaalam na sakanya si Andrei, maghihintay nalang daw ito kay Miyabelle sa labas. Pero bago pa ito tuluyang makalayo, muling tinawag ni Kristine ang lalaki.
“8:00pm tonight.” sabi niya na siyang nagbalik sa mahabang ngiti sa mga labi ni Andrei. “Is that a yes?” paniniguro pa nito. Tumango siya. Natawa nalang si Kristine matapos mapasuntok si Andrei sa hangin dala ng matinding kasiyahan nito. “I’ll call you later.” anito na muli niyang tinanguan.
Napagkasunduan nila ni Andrei na dito nalang sa apartment siya susunduin nito. 7:45pm palang pero ready’ng ready na si Kristine. Nakasuot siya ng backless na floral dress na hanggang tuhod ang haba. Meron itong slit na nagpapasilip sa makinis niyang hita. Hindi masyadong makolorete si Kristine pagdating sa make-up. Ayos na sakanya ang konting foundation, blush on at lipstick. Pero pagdating sa kilay, metikolosa ang dalaga. Kailangang perfect ang shade at lining.
Kulang pa ng anim na minuto bago mag-alas otso nang marinig niya ang pagbusina ni Andrei sa labas. Idinisplay niya pa ulit ang sarili sa harap ng salamin sa huling pagkakataon upang matiyak na ready to go na talaga siya. “You need this Kristine to unwind. Mag-enjoy ka tonight.” aniya sa sarili bago lumabas ng apartment.
Kanina pa napapansin ni Kristine na panay ang lingon sakanya ni Andrei habang nagmamaneho. Magsimula sa apartment niya hanggang ngayong nasa gitna na sila ng kalsada. Hindi na maalala ng malinaw ni Kristine kung kailan pa siya huling lumabas para makipag-date, kaya medyo hindi pa siya komportable dito. Naninibago kumbaga sa pakiramdam. “Ano kaba, baka maaksidente tayo.” sita niya nang muli niya itong mahuling tumingin sakanya.
“Sorry. Hindi ko lang mapigilan ang sarili ko, napakaganda mo kase tonight Kristine.”
Nai-irap ni Kristine ang mga mata matapos marinig ulit ang pambobola ni Andrei. Hindi niya na mabilang kung ilang beses na nitong sinabi ngayong gabi na ang ganda ganda niya. Parang gusto niya na tuloy maniwala sa lalaki.
Ito rin naman, napakaguwapo at manly tingnan sa suot nitong white polo sleeves na sinadya pang i-unbutton ang dalawang butones. Lumilitaw tuloy ang bahagi ng malapad at mabalahibo nitong dibdib.
“Mabuti pumayag ang lola ni Miyabelle na doon muna matutulog ang bata.” pag-iiba niya sa usapan.
“Papayag talaga yun kase nag-iisang apo lang si Miya. Ang mas kinakatakot ko nga eh baka hindi na siya isauli sakin.”
“Sira!” ani ni Kristine. Tinawanan lang siya ni Andrei. “Malayo pa ba?” tanong niya ulit. Mag-iisang oras na kase silang bumibyahe.
“Nope. Actually, were here na.” sagot naman nito habang inililiko ang kotse papasok sa isang magarang establisyemento.
Sanay si Kristine na makapunta sa mga mamahaling restaurant dahil madalas na doon siya dinadala dati ni Carlo. But this one is an exception. Labas palang makalaglag panga na ang disenyo. Pati ang mga nakaparadang sasakyan, lahat mukhang mamahalin. Namimilog tuloy ang mga mata ni Kristine nang titigan niya si Andrei. “Dito tayo magdidinner?” di niya napigilang itanong.
“Yes.”
“Sure ka?” nginitian lang siya ni Andrei bago ito naunang lumabas ng kotse para pagbuksan siya ng pinto. “Shall we?” ito naman ang nagtanong sabay alok sakanya ng isang braso nito. Tinanggap naman ito ni Kristine. “Okay. It’s your treat naman eh.” pabiro niyang sabi.
“Wait lang honey.”
Lumakas ang tibok ng puso ni Kristine matapos marinig ang pamilyar na boses ng babae. Nagpalinga-linga siya sa paligid upang hanapin ang may-ari nito at di nga siya nagkamali ng hinala nang makita si Catherine na naglalakad. May sinusundan itong lalaki sa unahan.